اثر محافظتي تمرين تناوبي با شدت‌هاي مختلف و مكمل آلفا‌ليپوئيك‌ اسيد بر پروتئين Nav1.3 عضله نعلي موش‌هاي ديابتي

مقدمه: ديابت يك بيماري متابوليكي شايع است كه منجر به نوروپاتي محيطي مي‌شود. آسيب نورون‌هاي محيطي باعث افزايش پروتئين كانال سديميNav1.3 مي‌شود. تمرين ورزشي اثر مفيدي بر ديابت و نوروپاتي محيطي دارد. از طرفي، آلفاليپوئيك اسيد يك آنتياكسيدان بيولوژيكي قوي است. هدف از مطالعه حاضر، بررسي اثر شدت‌هاي مختلف تمرين و آلفاليپوئيك اسيد بر بيان كانال سديمي Nav1.3 عضله نعلي موش‌هاي ديابتي بود. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي ، 35 سر موش نر نژاد ويستار به‌طور تصادفي به هفت گروه: كنترل سالم، ديابتي، ديابتي مكمل، ديابتي تمرين شديد، ديابتي تمرين متوسط، ديابتي تمرين شديد + مكمل، ديابتي تمرين متوسط + مكمل تقسيم شدند. موش not;هاي صحرايي با تزريق استرپتوزوسين به صورت درون صفاقي، ديابتي شدند. پروتكل تمرين تناوبي متوسط و شديد به مدت شش هفته و پنج جلسه در هفته اجرا شد. آلفاليپوئيك اسيد به مقدار mg/kg20 در روز به‌صورت گاواژ به موش not;ها داده شد. بيان پروتئين Nav1.3 با روش ايمونوهيستوشيمي اندازه‌گيري گرديد. عمليات آماري با نرم‌افزار SPSS version 16 انجام گرفت. از آزمون آماري تحليل واريانس يك‌طرفه و توكي براي تحليل اطلاعات استفاده شد. نتايج: ديابت منجر به افزايش بيان Nav1.3 عضله نعلي نسبت به گروه سالم شد (0/0001 P). تمرين شديد (0/0015=P)، تمرين متوسط (0/0056=P)، تمرين شديد + مكمل (0/0001 P) و تمرين متوسط+مكمل (0/0001 P) سطح NaV1.3 را به‌طور معني‌داري نسبت به گروه ديايت كاهش دادند. نتيجه‌گيري: تمرين تناوبي شديد و متوسط مي‌تواند بيان Nav1.3 عضله نعلي موش‌هاي ديابتي را كاهش دهد. تركيب مكمل آلفاليپوئيك اسيد با تمرين ورزشي در كاهش نوروپاتي محيطي موثرتر است.