بررسي دز رسيده به مفصل ران در پرتودرماني سرطان پروستات: مقايسه دزيمتريك روش هاي درماني

سابقه و هدف: تقريباً در 50 تا 60 درصد بيماران مبتلا به سرطان، از پرتودرماني به عنوان بخشي از فرآيند درمان استفاده مي گردد. در پرتودرماني سرطان پروستات، حجم وسيعي از لگن مورد تابش قرار مي‌گيرد و در نتيجه حفظ ارگان‌هاي حساس اطراف ناحيه درماني مانند ركتوم و مثانه ضروري مي‌باشد. اين مطالعه جهت ارزيابي دز رسيده به استخوان فمور، ركتوم و مثانه انجام شد مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تحليلي، تعداد 50 بيمار مبتلا به سرطان پروستات با ميانگين سني 52 سال كه در سال 1397 به مركز پرتودرماني بيمارستان امام خميني(ره) ساري مراجعه نمودند، انتخاب شدند و براي هر يك از بيماران، دو طرح درمان (باكس و چهار فيلد مورب ) طراحي و دز كلي 7200 سانتي‌گري و انرژي باريكه 15 مگالكترون ولت براي آن‌ها منظور شد. در مطالعه حاضر به منظور ارزيابي و تجزيه و تحليل نتايج دو طرح درمان، از نرم‌افزار SPSS و آزمون آماري PairedT Test استفاده گرديد يافته‌ها: نتايج نشان داد كه استفاده از انرژي‌ ۱۵ مگاالكترون ولت براي تابش ناحيه لگن با به كارگيري 4 ميدان باكس (طرح درمان رايج) منجر به بيشينه يكنواختي و همگني دز در بافت تحت تابش مي‌انجامد.همچنين استفاده از انرژي ۱۵ مگاولت براي تابش كل لگن و به‌كارگيري ۴ ميدان تابشي با چينش مورب ميدان‌ها، منجر به كاهش ميانگين دز رسيده به سر استخوان‌ ران مي‌گردد. استنتاج: نتايج اين مطالعه نشان‌دهنده تأثير قابل توجه انتخاب مناسب طرح درمان بر چگونگي توزيع دز در بافت تومورال و همچنين دز رسيده به بافت‌هاي در معرض خطر در پرتودرماني سرطان پروستات مي‌باشد.