رابطه سلامت معنوي با احساس پيري در معلمان بازنشسته ساري

سابقه و هدف: جمعيت معلمان بازنشسته هر ساله در حال افزايش است. مطالعات بيانگر آن است كه عوامل متعددي بر درك و احساس پيري بازنشستگان موثر است. به نظر مي‌رسد معنويت و مذهب يكي از اين عوامل باشد. لذا اين مطالعه با هدف بررسي رابطه سلامت معنوي با ادراك پيري در معلمان بازنشسته شهرستان ساري انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي و تحليلي با مشاركت 350 نفر از فرهنگيان بازنشسته تحت پوشش كانون بازنشستگان ساري در سال 1398 انجام پذيرفت. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه سلامت معنوي EllisonوPalutzian و نيز پرسشنامه احساس پيري questionnaire Ageing Perception باركر و همكاران جمع‌آوري شد. همچنين داده‌ها با آزمون‌هاي ttest و من ويتني Mann Whitney tes و نيز آزمون رگرسيون با استفاده از نرم‌افزار 16 SPSS ver تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين سن شركت كنندگان 4.3 ± 65.3 سال بود. نتايج نشان دادكه 43.1 درصد شركت‌كنندگان در واقع احساس پيري نداشتند ولي 56.9 درصد داراي احساس پيري بودند. ميانگين احساس پيري معلمان بازنشسته به‌طور كلي برابر 16.9 ±99.3 و نيز ميانگين سلامت معنوي آن‌ها به‌طور كلي 17.5 ±94.1 بوده است. به علاوه ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه همبستگي معناداري منفي بين سلامت معنوي با احساس پيري وجود دارد (P 0.001)، (0.213= r). استنتاج: با توجه به رابطه معنادار معكوس ميان سلامت معنوي و احساس پيري معلمان بازنشسته، تدوين پروتكل‌هاي مناسب براي افزايش سلامت معنوي و در نتيجه كيفيت بهتر سطح ادراك از پيري سالمندان از سوي سياست‌گذاران عرصه سلامت سالمندان ضروري است.