اثربخشي آموزش خود مديريتي مبتني بر درمان شناختي رفتاري گروهي بر كيفيت زندگي بزرگسالان مبتلا به سندرم متابوليك: يك كارآزمايي باليني تصادفي

سابقه و هدف: افزايش كيفيت زندگي، از اهداف مراقبت و پيشگيري از بروز بيماري‌هاي مزمن مانند سندرم متابوليك است. اين مطالعه با هدف تعيين تاثير آموزش خودمديريتي مبتني بر درمان شناختي رفتاري گروهي بركيفيت زندگي بزرگسالان مبتلا به سندرم متابوليك انجام شد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه كارآزمايي باليني تصادفي شده در سال 1398 انجام شد. تعداد 80 بزرگسال مبتلا به سندرم متابوليك انتخاب و با روش بلوك‌هاي جايگشتي به دو گروه 40 نفره مداخله و كنترل تقسيم شدند. داده‌ها با پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني (WHOQOLBREF) قبل از مداخله و سه ماه بعد از پايان مداخله گردآوري شد.آموزش مداخلات خودمديريتي مبتني بر درمان شناختي رفتاري طي 8 جلسه 90 دقيقه‌اي به‌صورت دو بار در هفته اجراشد و گروه كنترل فقط مراقبت‌هاي روتين را دريافت كردند. داده‌ها با آمار توصيفي و آزمون‌هاي كاي اسكوير، تي مستقل و تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين كيفيت زندگي كل و همچنين ابعاد سلامت جسمي، سلامت رواني و روابط اجتماعي در گروه آموزش خودمديريتي در پيش‌آزمون به‌ترتيب 5.18 ± 42.14، 9.32 ± 45.53، 7.44 ± 40.38 و6.43 ± 43.32 بود كه بعد از مداخله به‌طور معني‌داري به 7.23 ± 56.38، 13.35 ± 71.22، 8.56 ± 65.29 و6.95 ± 48.76 افزايش يافت (0.001 P)، اما در بعد سلامت محيط قبل و بعد از مداخله تفاوت معني‌داري مشاهده نشد(0.345P=). در گروه كنترل تفاوت معني‌داري در پيش‌آزمون و پس آزمون در نمرات كيفيت زندگي و ابعاد آن ديده نشد(0.05 P). استنتاج: آموزش خودمديريتي مبتني بر درمان شناختي‌رفتاري مي‌تواند باعث بهبود كيفيت زندگي در بزرگسالان مبتلا به سندرم متابوليك شود.