توسعه سيستم رسوبي دلتايي (ميوسن) در حوضه خزر جنوبي

رسوبات آواري ميوسن با ضخامت 338 متر در جنوب نكا در يال شمالي البرز مورد مطالعه قرار گرفته است. مطالعات دقيق رسوب شناسي منجر به شناسايي چهار مجموعه رخساره اي دشت دلتايي، كانال هاي شاخه اي، پيشاني و انتهاي دلتا گرديد. مجموعه دشت دلتايي و پهنه جزر و مدي از رسوبات ناجور سنگي شيلسيلتماسه و سنگ آهك هاي با فابريك فنسترال تشكيل شده اند. مجموعه كانال هاي شاخه اي و پيشاني دلتا از ماسه سنگ هاي نازك تا ضخيم لايه كانالي شكل تشكيل شده كه به همراه مجموعه بخش انتهايي دلتا سيكل هاي ضخيم شونده رو‌به ‌بالا را تشكيل مي‌دهند. اثر‌فسيل‌هاي پراكنده Ophiomorpha nodosa و Thalassinoides در اين ماسه سنگ ها بيانگر شرايط پر‌استرس مانند بستر متحرك، آشفتگي و تغييرات مكرر درجه شوري در محيط رسوبي است. رسوبات شيلي انتهاي دلتا/ دور از ساحل داراي مقادير قابل توجه پيريت هاي خوشه اي و پركننده حجرات و مواد آلي بوده كه بيانگر شرايط احيايي در بستر رسوبي بوده است. با توجه به معرفي رسوبات ميوسن منشا هيدروكربن در نواحي همجوار ايران از جمله تركمنستان و روسيه و خصوصيات رسوب شناسي شيل هاي بخش انتهايي دلتا/ دور از ساحل در توالي مورد مطالعه، اين رسوبات به عنوان كانديداي منشا هيدروكربن معرفي ميگردد.