تحليل فضاي شهري بر حسب منظر ذهني لايه‌هايي از اقشار متوسط جديد شهري (مورد مطالعاتي: ميدان انقلاب تهران در دوران پهلوي دوم)

بيان مسئله: فضاي شهري در ذهن كنشگران اجتماعي بازتاب مي‌يابد و چون دست به عمل مي‌زنند فضا را شكل مي‌دهند. اما فاعلان فضايي الزاماً مشابه هم نمي‌انديشند. لذا ضرورت دارد كه توليد و دگرگوني فضاي شهري را بيش از هر چيز از منظر ذهنيت اقشار و گروه‌هاي اجتماعي مطالعه كرد. اين پژوهش در پي پاسخ به اين پرسش است كه آيا مي‌توان به روش روايت‌پژوهي، تحليلي از منظر ذهني اقشار اجتماعي از يك فضاي شهري مشخص ارائه داد؟هدف پژوهش: هدف پژوهش حاضر تحليل منظر ذهني اقشار متوسط جديد شهري از ميدان انقلاب شهر تهران در دوران پهلوي دوم، از طريق روش روايت‌پژوهي است.روش پژوهش: براي آزمون، روايت اقشار متوسط جديد شهري از ميدان انقلاب تهران طي سال‌هاي 1330 تا 1357 به‌عنوان مورد مطالعاتي انتخاب شد.نتيجه‌گيري: يافتۀ تحقيق حاكي از آن است كه در درون قشرهاي متوسط جديد روايت‌هاي مشابه و قابل مقوله‌بندي وجود دارد كه منظر ذهني اقشار متوسط از فضاي شهري معيني را آشكار مي‌سازد. به‌علاوه، مشخص شد كه ذهنيت افراد از محدودۀ ميدان انقلاب، قابل تقسيم به دو بازۀ زماني است. به نظر مي‌رسد كه دورۀ زماني چنين تغييراتي در ذهن ايشان، مطابق با تغييرات مادي و معنوي در زمينه و بستر تاريخي است؛ چرا كه اين امور سياسي، اجتماعي و اقتصادي هستند كه مكان مناسب خود را در شهر مي‌يابند و تغيير در اين امور به دليل تغيير در شرايط مادي و معنوي زندگي انسان است. مكان‌‌ها به‌وساطت امكاناتي كه براي انواع كنش در خود دارند، مي‌توانند محلي براي تبلور آنها باشند.