مقايسه اثربخشي بازي‌درماني كودك‌محور و بازي‌درماني مبتني بر رابطه والد- كودك بر سبك‌هاي عاطفي در كودكان داراي اختلال اضطراب جدايي

هدف: هدف پژوهش حاضر مقايسه اثربخشي بازي‌درماني كودك‌محور و بازي‌درماني مبتني بر رابطه والدكودك بر سبك‌هاي عاطفي در كودكان داراي اختلال اضطراب جدايي بود. روش: اين پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش دانش‌آموزان دختر مبتلا به اضطراب جدايي در پايه‌هاي پنجم و ششم در شهر بابل بودند، نمونه 45 نفراز آنان بودندكه ابتدا بصورت هدفمند و سپس به صورت تصادفي در سه گروه آزمايش1 گروه آزمايش2 و گروه كنترل قرار گرفتند. گروه آزمايشي اول، بازي‌درماني كودك‌محور با رويكرد اكسلاين را در 16 جلسه 45دقيقه‌اي و گروه آزمايشي دوم، آموزش بازي‌درماني مبتني بر رابطه والدكودك را در 10 جلسه‌ 2 ساعته دريافت كردند. ابزار پژوهش فرم (د) پرسشنامه علائم مرضي كودكان (اسپرافكين لاني و گادو، 1994) و پرسشنامه سبك‌هاي عاطفي (هافمن و كاشدان، 2010) بود. داده‌ها با تحليل كوواريانس چندمتغيره تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد هر دو مداخله در ارتقاي سبك‌هاي عاطفي دركودكان دچار اضطراب جدايي مؤثر هستند. همچنين بين اثربخشي دو گروه آزمايشي تفاوت معناداري وجود داشت و آموزش بازي‌درماني مبتني بر رابطه والدكودك در بهبود سبك‌هاي عاطفي مؤثرتر بوده‌است(0.05 p). نتيجه‌گيري: مي‌توان برنامه آموزش بازي‌درماني مبتني بر رابطه والدكودك را جايگزين مناسب‌تري در بهبود سبك‌هاي عاطفي و همچنين بهبود علائم روان‌شناختي كودكان مبتلا به اختلال اضطراب جدايي درنظر گرفت.