جهاني‌‌شدن فرهنگي و فضاهاي همسرگزيني: مطالعه موردي دختران تحت پوشش كميته امداد امام خميني(ره) شهر تهران

هدف: پژوهش حاضر باهدف بررسي نقش جهاني‌‌شدن فرهنگي در فضاهاي همسرگزيني انجام شد. روش: روش پژوهش، توصيفي از نوع پيمايشي و شركت‌‌كنندگان شامل 1197 دختر ازدواج‌كرده تحت پوشش كميته امداد امام خميني(ره) شهر تهران در سال‌‌هاي 1395 تا 1398 بودند كه به شيوه تمام‌‌شماري و به‌صورت اينترنتي و از طريق شبكه‌‌هاي اجتماعي در پژوهش شركت داشتند. ابزار پژوهش پرسش‌نامه جهاني‌شدن فرهنگي و فضاهاي همسرگزيني ميرزايي (1400) بود. داده‌هاي پژوهش به كمك نرم‌افزار آماري SPSS نسخه 24 و با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد بين مؤلفه‌‌هاي مختلف جهاني‌‌شدن فرهنگي (مصرف رسانه، مصرف موسيقي، مصرف پوشش، فردگرايي) و سن با فضاهاي همسرگزيني رابطه منفي و معنادار وجود دارد (p 01.0). همچنين تحليل رگرسيون گام‌به‌گام نشان داد كه جهاني‌‌شدن فرهنگي، پيش‌‌بيني‌‌كننده نيرومندي براي پيش‌‌بيني فضاهاي همسرگزيني بود (R2= %56). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج حاضر، جهاني‌‌شدن فرهنگي موجب تغيير در فضاهاي همسرگزيني و روابط عاملان با فضا شده و كنش همسرگزيني را به سمت ازدواج‌‌هاي بدون دخالت يا با دخالت منفعلانه خانواده‌‌ها و در فضاهاي نظارت‌‌گريز هدايت مي‌‌كند. ازاين‌رو لازم است كه علاوه بر امكان انتخاب همسر از سوي جوانان، اين فرآيند در فضايي با نظارت والدين صورت گيرد و امكان ارزيابي و شناخت افراد در ابعاد مختلف فراهم باشد.