تبيين سياست هاي پيشران مديريت خشكسالي: مورد مطالعه استان تهران

Explaining the Driving Policies of Drought Management: The Case of Study of Tehran Province

خشكسالي بعنوان معلول تغيير اقليم يكي از پيچيده ترين بلاياي طبيعي محسوب شده كه مخاطرات نگران كننده اي را براي كشاورزان به همراه داشته است. عموما" رويكرد برخورد با اين پديده در حين و يا پس از وقوع بوده است. اكنون تجربيات حاصله مبين حركت از مديريت بحران به مديريت ريسك مي باشد. بر اين اساس اتخاذ سياست هاي آمادگي جامع و بلند مدت براي كاهش آسيب پذيري بخش كشاورزي و كشاورزان در كانون توجه بسياري از كشورها قرار گرفته است. بر اين اساس هدف تحقيق حاضر تبيين سياست هاي پيشران مديريت خشكسالي در استان تهران بود. روش تحقيق توصيفي همبستگي بود. جامعه آماري 308 تن از كارشناسان سازمان جهاد كشاورزي استان تهران بودند كه از طريق جدول كرجسي و مورگان 173 تن بعنوان حجم نمونه انتخاب شدند. در مرحله ميداني از پرسشنامه بعنوان ابزار اصلي تحقيق استفاده شد. روايي و پايايي ابزار تحقيق مورد تائيد قرار گرفتند. نتايج رگرسيون چند گانه نشان داد سياست هاي زراعي، تحقيقاتي، آموزشي ترويجي و فرهنگي اجتماعي 68% از تغييرات متغير مديريت خشكسالي را تبيين مي نمايند. در نهايت تغيير پاراديم از سياست مديريتي منفعل و واكنشي به مديريت فعال و پيش گيرانه توصيه مي گردد.

Drought as a result of climate change is one of the most complex natural disasters that has posed a worrying risk to farmers. In general, the approach to deal with this phenomenon has been during or after its occurrence. Now the experiences gained to indicate a shift from crisis management to risk management. Accordingly, the comprehensive and long-term preparedness policies has been in the spotlight to reduce the vulnerability of agricultural sector and farmers. The aim of the present study was to explain the driving policies of drought management in Tehran province. The research method was descriptive- correlational. The statistical population was 308 of experts of Organization of Agriculture –Jihad- Tehran, that by kerjci and morgan 371 individuals were selected as sample size. In the field study, a questionnaire was used as the main research tools. Validity and reliability of research tools was confirmed. The results of multiple regression showed that farming, research, extension educational, social-cultural policies explain 68% of the changes in drought management variable. Finally, changing the paradigm is recommended from passive and reactive to proactive management policy.