بررسي تطبيقي مسيحيت از منظر كانت و هگل

Coparative Review on Christianity from Kant and Hegel’s Viewponts

كانت و هگل هر دو معتقدند كه مسيحيت از دل نظام اخلاقي يهوديت برخواسته است و هر دو سعي مي كنند كه اصول جزمي دين مسيحيت را به واسطه تعبيري عقلاني در فلسفه شان جاي دهند. اما هگل با تمايز مستدلي كه بين طرق انديشه ديني و فلسفي قايل شده، فلسفه دينش در قياس با كانت از عمق بيشتري برخوردار است. كانت دين مسيحيت را به عنوان يك دين وحياني با دو لحاظ ممكن طرح مي كند. يكي به عنوان دين طبيعي و ديگري به عنوان دين تعليم شده. از طرف ديگر نگاهي كه هگل در برن به مسيحيت دارد، همان دين تعليم شده كانت است؛ به اين معنا كه اصول اعتقادي لوازمي دارند كه با عقل قابل شناخت نيستند. تلقي هگل از مسيحيت در فرانكفورت را مي توان با دين طبيعي كانت تطبيق داد، به شرط آنكه لفظ عشق را در آثار اين دوره هگل تعبير ديگري از مفهوم عقل در فلسفه كانت بدانيم؛ به اين معنا كه براي هر دو وجهي بنيادي قايل شويم كه خود به خود موجه و پايه و اساس ديگر تعاليم هستند و هر دو محتواي اخلاق را از قالب شرع به درمي آورند و خودمحرك مي‌شوند. مقاله حاضر با روش تحليلي- توصيفي به اين بررسي تطبيقي مي پردازد.

Both kant and hegel both recognize that Christianity arose out of Judaism's ethical system, and both tried to fit the dogma of the Christian religion by rational interpretation in their philosophy, Of course, Hegel holding a reasonable distinction between the ways of philosophical and religious thought, his religion has greater depth in analogy with Kant's philosophy. Kant plans to Christianity as a revelation to two terms as possible. one as a natural religion and the other one as religion is didactic. on the other hand look at Hegel in Bern to Christianity, is the religion of didactic of kant, in the sense that it dictates the necessity of principles that are not knowable by reason. an‎d also hegel's conception of Christianity in frankfurt can be adapted to natural religion of Kant, provided that we put the word love in works of this period in the hegel philosophy as another interpretation of reason in the kant philosophy , in the sense that we distinguish for both fundamental aspect which on their own are justified and foundation other teachings, and both bring the moral content of religion form and both are stimulants.