سنجش دموكراسي» و «ستايش فيلسوف شاه» نزد افلاطون

Critique of Democracy" and "Praise of the Philosopher King" on Plato

يكي از شيوه هاي متداول زمام داري در طول تاريخ فلسفه سياست كه فيلسوفان بسياري به سنجش آن پرداخته اند، دموكراسي است و يكي از نخستين فيلسوفان پيش رو در اين زمينه افلاطون است. چنان كه، دموكراسي در جغرافياي فكري او بدترين نوع حكومت است كه برخلاف ساير شيوه هاي زمام داري، قابليت جهت گيري به امور مثبت را ندارد. در واقع، او دموكراسي را حكومت مردمان ناداني مي داند كه از مثل به دور هستند و سرانجام آن به عوام فريبي ختم مي شود. از همين رو، اين مقاله مي كوشد، ديدگاه افلاطون در سنجش دموكراسي و نظريه «فيلسوف شاه» وي را بنحو روشني در چشم انداز رساله جمهوري بكاود و راه كار افلاطون در هدايت امور جامعه، كه به باور وي تنها فيلسوف شاه مي تواند فرمانرواي راستين يك جامعه باشد را تبيين كند. و در نهايت، نقدهايي كه متفكران دوران رنسانس، مدرن و معاصر بر نظريه فيلسوف شاه او وارد ساختند را واكاوي مي كند.

One of the most common ways of governing throughout the history of political philosophy that many philosophers have studied is democracy, and one of the first leading philosophers in this field was Plato. For example, democracy in his intellectual geography is the worst kind of government that, unlike other forms of government, does not have the ability to focus on positive things. In fact, he sees democracy as the rule of ignorant people who are far from ideal, and which ultimately leads to democratization. Thus, this article seeks an analysis Platochr('39')s view of democracy and the theory of the "Philosopher King" in the context of the Republic. an‎d explain Platochr('39')s strategy in governing the affairs of society, which he believed only the philosopher kingchr('39')s could be the true ruler of a society. Finally, it examines the critiques of Renaissance, modern, and contemporary thinkers on the theory of his philosopher king.