نقش رمزگان عرفان و تصوف در تصاوير و مضامين شعري سيد حسن حسيني

عرفان و تصوف و اصطلاحات و رمزگان وابسته به آن همواره در شعر كلاسيك فارسي حضور داشته است و شاعران از آن بهره‌هاي زيادي برده‌اند، اما در شعر معاصر اين ارتباط بسيار محدود شده است. با توجه به اينكه اين رمزگان امكان توليد، دريافت و تفسير متون را ارائه مي‌كند، ما در اين مقاله درنظر داريم به بررسي رمزگان عرفاني شعر سيد حسن حسيني بپردازيم تا بر مبناي آن بتوانيم تأثير عرفان و تصوف و نقش آن را در خلق تصاوير و مضمون‌هاي شعري وي دريابيم. به اين منظور، با رويكردي توصيفي–تحليلي لايه‌هاي زباني، فكري و بلاغي اشعار سيد حسن حسيني را بررسي‌مي‌كنيم تا كيفيت تأثير اين رمزگان را در شعر او را نشان دهيم. نتايج حاصل از اين مقاله نشان مي‌دهد هرچند با تحولات دنياي مدرن و تغيير ذائقۀ نسل جديد، عناصر و رمزگان نهاد عرفان و تصوف از كانون توجه شاعران معاصر به‌ويژه شاعران نوپرداز كنار رفته است، اما سيد حسن حسيني  در سه حيطۀ زباني، ادبي و فكري از اين رمزگان استفاده كرده است. وي در حيطۀ بلاغي براي ساخت انواع تصاوير شعري همانند تشبيه و استعاره و همچنين انواع تلميح و مراعات نظير از اين رمزگان بهره برده و در حيطۀ فكري براي مبارزه با رياكاري و ديگر مظاهر آن استفاده كرده است. به اين ترتيب او توانسته از اين رمزگان براي بارور كردن ادبيات معاصر بهره بگيرد و تا حدودي گسست ميان شعر نو و شعر كلاسيك فارسي را كم كند.