تخريب لنگرهاي كنشي معنا: تحليل تلاطم شوشي در گفتمان ادبي (مطالعه موردي نظام گفتمان ادبي در اثر اين سگ مي خواهد ركسانا را بخورد)

تحريب لنگرهاي كنشي به فضايي گفتماني اطلاق مي‌گردد كه در آن به تدريج كنش قادر به پشتيباني روايت يا پيشبرد آن نيست و به همين دليل دچار فروپاشي گشته و جاي خود را به شوِش مي‌دهد. اين فروپاشي كنشي را تخريب لنگرهاي كنشي معنا در گفتمان مي‌ناميم. نشانهمعناشناسي، كاركرد سنتي معنا را به‌سوي كاركردي گفتماني كه در آن هيچ معناي از پيش محقَقي وجود ندارد، سوق مي‌دهد. هدف پژوهش بررسي نشانهمعناشناسي و تحليل نظام‌هاي گفتماني كنشي و شوشي در اثر اين سگ ميخواهد ركسانا را بخورد به قلم قاسم كشكولي است. در اين پژوهش علاوه بر تحليل روايت‌هاي گفتماني موجود كه از نوع كنشي يا شَوِشي هستند، مشخص خواهد شد چگونه با نفي نظام كنشي جريان تلاطمي حضور سوژه، راه را بر تفتيدگي معنا و ناپايداري روايي مي‌گشايد. در واقع هر كدام از ويژگي‌هاي كنشي و شوشي و ابعاد چندگانه مطالعه نظام‌هاي گفتماني در چارچوب رويكرد نشانهمعناشناسي گفتمان در اين اثر به نوعي مشهود است. بنابراين مسئله اصلي اين است كه ببينيم چگونه چگونه لنگرهاي كنشي يكي پس از ديگري تخريب گشته و جاي خود را به شوش‌هايي متلاطم و غيرتعيني مي‌دهند. همچنين چگونه تعليق كنش، مكانيكي‌شدن زمان، گسست در پيوند عناصر كنشي و جابجايي ناگهاني عناصر روايي سبب تخريب لنگرهاي معنايي گشته و تلاطم معنايي و شوِشي را در پي دارد.مسئلة اصلي تحقيق اين است كه ببينيم اين كاركردهاي نوسان‌پذير بر مبناي كدام جريان و روابط درون‌متني توليد گشته و سپس بر اساس چه الگويي و در قالب كدام فرآيند نشانه‌‌معنايي گسترش يافته تا به توليد معناهايي سيال، در گريز، تلاطم‌پذير منجر شود. در واقع در مقاله حاضر سعي بر آن است كه به اين پرسش‌ها پاسخ داده شود:1 چه عواملي باعث تخريب لنگرهاي معنايي در اثر مورد مطالعه مي‌گردد؟2 مهمترين وجوه بازنمود گفتمان شوشي در اين سگ ميخواهد ركسانا را بخورد كدامند و چگونه اين وجوه ما را به سوي گفتماني سيال و پساروايي سوق مي‌دهد؟