مدل‌سازي ساختاري تفسيري اكوسيستم نوآوري در صنعت بيمه

زمينه و هدف: اكوسيستم نوآوري، شبكه‌اي از ارتباطات و تعاملات ميان بازيگراني است كه با همكاري و تسهيم دانش، فناوري، مهارت و منابع، توانايي خود را حول يك نوآوري ارتقاء مي‌دهند. با توجه به اهميت فهم اين موضوع، اين تحقيق به دنبال مدل‌سازي ساختاري تفسيري اكوسيستم نوآوري در صنعت بيمه است. روش‌شناسي: اين پژوهش از نظر هدف، اكتشافي و از نظر نوع استفاده، پژوهشي كاربردي است و در آن از روش كيفي مبتني بر پارادايم تفسيري استفاده شده است. براي شناسايي عوامل مؤثر بر اكوسيستم نوآوري از مباني نظري استفاده شد در گام بعد پس از تشكيل ماتريس خودتعاملي ساختاري، داده‌هاي پژوهش با مراجعه به تعداد 30 نفر از خبرگان گردآوري و با استفاده از نرم‌افزار ميك مك تجزيه‌وتحليل شدند. يافته‌ها: بر مبناي ابعاد «قدرت هدايت» و «وابستگي»، «ايجاد حكمراني خوب» به‌عنوان چتر حاكميتي و راهبري كلان، «پيوند دانشگاه صنعت بيمه» به‌عنوان تعاملات فرا سازماني، «تقويت بازاريابي و رقابت در بازار با محوريت خدمات بيمه» و «توسعه بسترها و زير ساختارهاي صنعت بيمه» در سطح سازماني، به‌عنوان متغيرهاي مستقل كليدي مانند سنگ زيربناي الگو در سطح هشتم قرار دارند. نتيجه‌گيري: براي ايجاد و توسعه اكوسيستم نوآوري، سياست‌گذاران و مديران صنعت بيمه بايد ابعاد سطح هشتم (حكمراني خوب، پيوند دانشگاه صنعت بيمه، تقويت بازاريابي و رقابت در بازار و توسعه زير ساختارهاي صنعت بيمه) را در اولويت سياست‌گذاري‌هاي خود قرار دهند.