توسعه و كاربرد مدل محدوديت سازش هم‏زمان براي تخصيص بهينه منابع آب بين بخش‌هاي اقتصادي با تأكيد بر بخش كشاورزي: مطالعه موردي استان يزد

در مطالعه حاضر، در راستاي تخصيص بهينه منابع محدود آب بين بخش هاي اقتصادي استان يزد با تاكيد بر بخش كشاورزي، از روش محدوديت سازش هم‏زمان استفاده شد و نوآوري آن در مباني اين روش، توسعه مدل با يك محدوديت اضافي (قيد اشتغال) بود. مطابق نتايج به ‏دست ‏آمده، بر مبناي آب تخصيص‏ يافته به بخش ها توسط مدل، در سال 1400 نسبت به سال مبنا، رشد سالانه 5.2 درصدي ارزش اقتصادي (به قيمت ثابت) حاصل مي شود. نسبت تحقق اشتغال به هدف مورد انتظار نيز حدود 98.8 درصد خواهد بود. با توجه به كاهش آب قابل دسترس كه عمده فشار آن نيز متوجه بخش كشاورزي خواهد بود، كارآمدي مدل در توجه مطلوب و هم‏زمان به اهداف چندگانه سبب مي شود كه تخصيص آب به ‏گونه اي باشد كه حتي بخش كشاورزي نيز با رشد سالانه 0.4 درصدي ارزش اقتصادي همراه باشد. بر مبناي نتايج مطالعه حاضر، روش محدوديت سازش هم‏زمان از توانايي بالا در سازش بين اهداف و تخصيص بهينه منابع آبي در راستاي دستيابي به اهداف در تطابق با واقعيت ها برخوردار است. از اين‏رو، مدل پيشنهادي تحقيق حاضر مي تواند در تدوين برنامه هاي بخش آب مد نظر قرار گيرد.