بازخواني و تحليل ديدگاه ملاصدرا دربارۀ تصديق منطقي (با توجه به نظريۀ اصالت وجود)

ملاصدرا در بسياري از مباحثي كه دربارۀ تصديق منطقي بيان كرده از همان اصطلاحات و اسلوب منطق دانان پيشين استفاده كرده است؛ اين در حالي است كه دو نظريۀ «اصالت وجود» و «اتحاد علم، عالم و معلوم» اقتضا مي كنند تا او مسألۀ «تصور و تصديق» را در يك دستگاه فلسفي متفاوت با نظام فلسفي جمهور حكما ارائه كند. اين مقاله با توجه به نظريۀ اصالت وجود و با استفاده از روش تحليل متني، ديدگاه صدرالمتألهين را در تبيين حقيقت تصديق منطقي بازخواني كرده و رويكرد او را در مواجهه با ديدگاه منطق دانان پيشين تحليل نموده است. در اين راستا، اين نتيجه به‌دست آمد كه ملاصدرا ديدگاه خود را با دو رويكرد متفاوت و در دو سطح مطرح كرده است: يك رويكرد بر اساس مباني جمهور حكما (رويكرد ماهوي) و رويكرد ديگر بر اساس نظريۀ اصالت وجود و مطابق با مباني فلسفي خاص او (رويكرد وجودي). همچنين اين مطلب حاصل شد كه ديدگاه ملاصدر دربارۀ حقيقت تصديق منطقي، همان ديدگاه فارابي است با تأكيد بر اين نكته كه چنين ديدگاهي صرفاً در رويكرد وجودي ملاصدرا و به پشتوانۀ نظريه هاي اصالت وجود، تشكيك وجود، حركت جوهري و اتحاد علم، عالم و معلوم قابل تبيين است.