بررسي رأي ابن‌سينا درخصوص تأثيرگذاري تخصص فلسفي بر نحوۀ پاسخ‌دهي به موقعيت‌هاي شهودي (با نگاهي تطبيقي به ديدگاه برخي فيلسوفان آزمايشگر)

شهود از روش‌هاي داوري درخصوص مسائل فلسفي است كه دسته‌اي با كاربرد آن موافق‌اند و عده‌اي مخالف. در ميان مخالفان كاربرد شهود، گروهي با استناد به پاسخ‌هاي شهودي مختلفي كه به موقعيت شهودبرانگيز واحد داده مي‌شود، روش شهودي را نامطمئن يا نادرست مي‌دانند. در مقابل، دسته‌اي از موافقان شهود مي‌گويند عوامل غيراصيلي كه به اصل روش شهودي ربطي ندارند، داوري‌هاي شهودي را متعارض مي‌كنند. در اين پژوهش، از ميان عوامل غيراصيل، ميزان تخصص را مدنظر قرار داده‌ايم و آن را از عوامل راهبري يا انحراف شهودها معرفي كرده‌ايم. همچنين نظرخواهي از متخصصان است كه پاسخ صحيح به موقعيت شهودي را پيش رويمان مي‌گذارد، نه نظرسنجي از تمامي توده‌هاي مردم. ابن‌سينا نيز هم‌آوا با نظر اخير، در پاسخي كه به يكي از منتقدان موقعيت شهودبرانگيز انسان معلق مي‌دهد، اين حجت را براي همه مناسب نمي‌داند و نظرسنجي از حكماي كاركشته را عامل كشف پاسخ درخور به آن مي‌داند. ثمرۀ تفسير اين‌چنيني از پاسخ ابن‌سينا به منتقدش اين است كه ديگر شيخ به پاسخ غرض‌ورزانه و حملۀ به شخصيت منتقد محكوم نمي‌شود.