تحصيلات و جدايي‌گزيني فضايي در كلانشهر تهران

جدايي گزيني فضايي به تراكم فضايي افراد با وضعيت هاي اجتماعي مشابه، صرف‌نظر از اينكه ملاك هاي تفاوت اجتماعي آن‌ها با ديگران چه باشد، اشاره دارد. در كلان‌شهر تهران به دليل افزايش ظرفيت دانشگاه ها و مؤسسات آموزشي، تعداد افرادي كه تحصيلات دانشگاهي دارند به‌طور چشمگيري افزايش يافته است، اما هنوز مشخص نيست كه تا چه ميزان جدايي گزيني فضايي بر اساس سطوح تحصيلي در اين شهر وجود دارد. هدف اين پژوهش بررسي جدايي گزيني فضايي گروه هاي مختلف تحصيلي و تمايزهاي مكاني اين گروه ها در سطح حوزه هاي آماري كلان‌شهر تهران بر مبناي داده هاي سرشماري 1390 است. داده هاي موردِ نياز در قالب نقشه با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي، نرم‌افزار GeoDa و تحليل جدايي گزيني فضايي مورد تجزيه‌ و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه ميزان جدايي   گزيني فضايي افراد داراي تحصيلات دانشگاهي بيشتر از ساير گروه هاي تحصيلي است و گروه هاي داراي سطح تحصيلات پايين تر در همديگر ادغام شده اند و بيشتر در مناطق جنوب و جنوب شرق شهر سكونت دارند. همچنين نتايج نشان داد كه جدايي گزيني فضايي زنان داراي تحصيلات دانشگاهي بيشتر از مردان است. توزيع و تحليل فضايي، تفاوت و نابرابري را ميان بخش جنوبي و شمالي شهر نمايان مي كند. به‌علاوه، نتايج دلالت بر آن دارد كه افراد به‌صورت خوشه اي و با توجه به ويژگي هاي اقتصادي و اجتماعي شان در كنار گروه هاي مشابه قرار گرفته اند. درنهايت اينكه، كلان‌ شهر تهران در حال تجربۀ جدايي گزيني چشم گيري ميان قشرهاي مختلف اجتماعي است.