دلبستگي به مكان، مشاركت مدني و آمادگي در برابر مخاطرات (مورد مطالعه شهروندان شهرك باغميشه تبريز)

تحقيق حاضر از نوع پژوهش هاي توصيفي همبستگي بوده و با هدف مطالعه ارتباط بين متغيرهاي دلبستگي به مكان، مشاركت مدني و آمادگي در برابر مخاطرات انجام گرفته است. براي تحليل اطلاعات از ماتريس كوواريانس‌ها بر اساس مدل سازي معادلات ساختاري استفاده شده است. جامعه آماري تحقيق را تمامي ساكنين بالاي 18 سال شهرك باغميشه تشكيل مي‌دهند كه بر اساس جدول مورگان 381 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند، اما در نهايت به دليل مخدوش بودن اطلاعات برخي از پاسخگويان اطلاعات 364 نفر كه  به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند مورد تحليل قرار گرفتند. ادبيات نظري استفاده شده در اين تحقيق عمدتا مبتني بر نظريات روانشناسي محيطي و مشاركت اجتماعي و نهادهاي مدني بوده است. براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه استاندارد و با استفاده از تحليل عاملي تاييدي ميزان اعتبار سازه‌اي پرسشنامه در حد مطلوب ارزيابي شد و آزمون آلفاي كرونباخ حاكي از مناسب بودن ثبات دروني گويه‌ها داشت. يافته هاي تحقيق نشان داد ميزان دلبستگي به مكان نيز در بين شهروندان شهرك باغميشه تقريبا در حد متوسط و نمره 53/6 از 10 نمره ممكن بوده است. ميزان مشاركت شهروندان البته در سطح نسبتا مطلوبي قرار داشته و 43/12 از 15 نمره ممكن به دست آمده است. همچنين آزمون فرضيات تحقيق بيانگر ارتباط معني دار بين ابعاد مختلف آمادگي در برابر مخاطرات با دلبستگي به مكان و مشاركت شهروندي بوده و آزمون مسير مدل ساختاري نشان داد هم دلبستگي به مكان و هم مشاركت شهروندي به طرز معني داري مي‌توانند تغييرات متغير آمادگي در برابر مخاطرات را پيش‌بيني كنند. همچنين متغير دلبستگي به مكان توانسته است تاثير معني داري در مشاركت مدني داشته باشد. نتايج تحقيق نشان داد عليرغم نمرات نسبتا مناسبي كه پاسخ‌گويان از گويه‌هاي آمادگي شناختي كسب كرده بودند، اما نمرات آن‌ها در آمادگي رفتاري و فيزيكي چندان مطلوب نبوده و شكاف محسوسي در شناخت و رفتار شهروندان ديده مي‌شود.