تواناسازهاي مديريت دانش در نيروهاي مسلح

Knowledge Management Enablers in the Armed Forces

مديريت دانش موضوعي است كه در آن سازمان به ­صورت آگاهانه دانش خود را در قالب منابع، اسناد و مهارت­هاي انساني جمع­ آوري و سازماندهي مي­كند، سپس آن­ها را به اشتراك گذاشته و مورد تجزيه‌وتحليل قرار مي­دهد. مديريت دانش به پشتيباني و ارتقاء فرايندهاي سازماني: ايجاد، ذخيره، بازيابي و اشتراك دانش در سازمان اشاره دارد مديريت دانش درواقع رشته­اي است كه در آن فرايند ايجاد، كدگذاري و اشتراك دانش انجام و براي افزايش نوآوري مورداستفاده قرار مي­گيرد بوكويتز و ويليامز، فرايندهاي مديريت دانش را به دو بخش تقسيم­بندي كرده­اند. «فرايند تاكتيكي» شامل به دست آوردن دانش موردنياز براي فعاليت­ها، به­ كارگيري دانش در ايجاد ارزش، يادگيري، مبادله و تسهيم دانش موجود است. «فرايند راهبردي» به دست آوردن ارزش از فرايند تاكتيكي درجايي است كه راهبرد سازمان در جهت رسيدن به اهداف سازماني مورداستفاده قرار بگيرد. عواملي كه مي­توانند به فرايندهاي يادشده كمك كنند، تحت عنوان تواناساز شناخته مي­شوند. موفقيت مديريت دانش، مستلزم وجود ابزار­هايي است كه به­عنوان تواناساز شناخته مي­شوند و عبارت‌اند از مشخصه­ها يا متغيرهايي كه اگر درست مديريت شوند، مي­توانند اثر قابل‌ملاحظه‌اي را بر بهبود وضعيت رقابتي سازمان داشته باشند. هرچند اين عوامل بيشتر به تواناساز معروف هستند؛ ليكن تعابير ديگري همچون زيرساخت، شروط لازم، زمينه، ابزار، عوامل و... براي توصيف آن­ها به­كار مي­رود. مديريت دانش با كمك تواناسازها؛ سرمايه­هاي انساني را به دارايي­هاي فكري تبديل و راه­هاي متفاوتي براي تسخير، ثبت، ذخيره و توزيع دانش در سازمان ارائه مي­كند. تواناسازها با ايجاد زيرساخت­هاي لازم اجازه مي­دهند، دانش سازماني به‌طور هم­زمان و نظام­مند رشد كند. آن­ها نه‌فقط به توليد دانش در سازمان كمك مي­كنند؛ بلكه انگيزه اعضاي گروه، براي به اشتراك گذاشتن دانش هستند. نظر به اين‌كه عوامل موردبحث، منجر به افزايش احتمال موفقيت اجراي برنامه­ هاي مديريت دانش مي­شوند؛ اين مهم است كه سازمان­ها، آگاهي كاملي از زيرساخت­هاي لازم براي انجام اين اقدام داشته باشند.اين عوامل در صورت عدم وجود در سازمان، بايد ايجاد گردند و در صورت وجود، بهتر است توسعه يابند. ازآنجاكه دانش در اداره جنگ­هاي نوپديد، نقش اساسي را ايفاء مي­كند، سازمان­هاي نظامي بايد روند دانش­بنيان شدن را در حوزه­هاي مأموريتي خود سرعت بخشيده و آن را به‌كارگيرند. ادبيات مرتبط قابل‌دسترس نشان مي­دهد هرچند بررسي­هاي متنوعي در مورد مديريت دانش انجام‌شده است، ولي مطالعه ­اي كه به‌طور مشخص دربرگيرنده تمام ابعاد و مؤلفه‌هاي مرتبط با تواناسازهاي مديريت دانش در نيروهاي مسلح باشد، صورت نگرفته است. تحقيق حاضر تلاش دارد تا با نگاهي جامع به محدوديت­هاي تحقيقاتي در اين حوزه فائق آيد. ازاين‌رو مسئله اصلي پژوهش، در ابتدا " شناسايي عوامل مرتبط با تواناسازهاي مديريت دانش" و سپس " اولويت­بندي آن­ها" مي­باشد.

The establishment of knowledge in the field of defense has forced the armed forces organizations to develop their knowledge capabilities in a continuous and rapid process in order to achieve a strategic advantage. This important goal will be achieved by achieving factors that are referred to as enablers. Since the researches in this field were not comprehensive enough to identify all the relevant dimensions and components in a coherent framework, this study was conducted with the aim of identifying and prioritizing the effective components in the success of knowledge management. In order to ensure the proper selection of research components, an initial survey was conducted by referring to 10 defense experts (appointed to knowledge jobs in the main headquarters of the Armed Forces or defense professors and researchers knowledgeable in knowledge management). The collected opinions were applied in the conceptual model of the research. Because of the limited statistical population, this study used a purposeful sampling method and using the snowball technique, a research questionnaire was sent to 40 knowledge managers in the Armed Forces. Research findings indicate that the factors mentioned in this study (including the four dimensions: "organizational structure", "organizational culture", "information technology" and "strategic approach" and their related components) are confirmed. Based on the results of the research, it was suggested that the armed forces organizations monitor the current situation of the above-mentioned components and prioritize the higher-ranking components.