اثربخشي آموزش مهارت‌هاي زندگي بر رفتارهاي پرخطر و نشانه‌هاي بيمارگون دانش‌آموزان دختر

The effectiveness of life skills training on high-risk behaviors and morbid symptoms of female students

زمينه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي آموزش مهارت­ هاي زندگي بر رفتارهاي پرخطر و نشانه­ هاي بيمارگون در نوجوانان دختر انجام شد. روش: روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي و طرح آن به صورت پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دختران نوجوان متوسطه شهر ورامين در سال تحصيلي 99-1398 بود. نمونه پژوهش 30 نفر بودند، كه به صورت نمونه‌گيري تصادفي خوشه ­اي چند مرحله‌اي انتخاب و به صورت گمارش تصادفي به صورت يكسان در دو گروه آزمايش و گروه كنترل جايگزين شدند. گروه آزمايش در 10جلسه 60 دقيقه‌اي تحت آموزش مهارت­هاي زندگي قرار گرفتند؛ درحالي كه اعضاي گروه كنترل هيچگونه مداخله آموزشي را دريافت نكردند. ابزار جمع آوري داده‌ها، مقياس سلامت رواني SCL90 و خطرپذيري نوجوانان ايران LARS بود. به منظور تجزيه و تحليل نتايج نيز علاوه بر استفاده از شاخص‌هاي آمار توصيفي، از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره استفاده شد. يافته‌ها: نتايج حاصل از تحليل كوواريانس چند متغيره نشان داد كه آموزش مهارت زندگي بر رفتارهاي پرخطر دختران نوجوان تأثير داشته است (0/05P<). همچنين نتايج نشان داد كه آموزش مهارت زندگي بر نشانه­هاي بيمارگون در دختران نوجوان تأثير داشته است (0/05P<). نتيجه‌گيري: بنابراين نتيجه گيري مي شود كه آموزش مهارت هاي زندگي به مثابه مهارت هاي زيربنايي سلامت روان رويكردي موثر بر كاهش رفتارهاي پرخطر و نشانه هاي بيمارگون در دختران نوجوان مي باشد.

Background and Aim: The aim of this study was to investigate life skills training on high-risk behaviors and morbid symptoms in female adolescents. Method: The research method was quasi-experimental and its design was pretest-posttest with a control group. The statistical population of the study included all high school adolescent girls in Varamin in the academic year 8931-33. The sample consisted of 93 people, who were selected by multi-stage cluster random sampling and randomly assigned to the experimental and control groups. The experimental group received life skills training in 83 sessions of 03 minutes; while the members of the control group did not receive any educational intervention. Data collection tools were SCL33 Mental Health Scale and Iranian Adolescents' Risk LARS. In order to analyze the results, in addition to using descriptive statistics, multivariate analysis of covariance was used. Findings: The results of multivariate analysis of covariance showed that life skills training had an effect on high-risk behaviors of adolescent girls (P <3030). The results also showed that life skills training had an effect on morbid symptoms in adolescent girls (P <3030). Conclusion: Therefore, it is concluded that life skills training as a basic mental health skills is an effective approach to reduce high-risk behaviors and morbid symptoms in adolescent girls.