تاثير عناصر آموزش بر توسعه حسابداري در دانشگاه هاي ايران: تاريخ شفاهي

هدف:هدف اين پژوهش تلاش براي كشف برخي از مسائل مربوط به تحقيقات تاريخ شفاهي با موضوع نقش عناصر متشكله آموزش در توسعه آموزش حسابداري در دانشگاه هاي ايران مي باشد. روش: روش تحقيق پژوهش حاضر تاريخ شفاهي با رويكرد تحليل محتوا، پارادايم تحقيق تفسيري و روش پژوهش از منظر هدف اكتشافي است. روش گردآوري داده ها، مصاحبه غيرساختارمند با 21 نفر از خبرگان و قدماي آموزش حسابداري مي باشد. مراحل اجراي اين پژوهش شامل تدوين پرسش هاي پژوهش،گردآوري و كدگذاري داده ها، نوشتن يادداشت تحليلي، ثبت انديشه هاوتفسيرداده ها،نگارش ومستندسازي مي باشد. يافته‏ها:نتايج به شكل گيري يك شبكه ارتباط مقوله ها انجاميد و شش مقوله اصلي مرتبط با توسعه آموزش حسابداري در دانشگاه هاي ايران شناسايي شد. نتيجه‏گيري:يافته هاي پژوهش نشان داد كه عناصر آموزش (آموزش دهنده، آموزش گيرنده، سرفصل هاي آموزشي، ابزار، محيط و امكانات آموزشي، منابع و محتواي آموزشي، ملاحظات خاص و سيستم نظارت و كنترل كيفيت در دانشگاه هاي ايران) بر توسعه حسابداري دانشگاهي موثر مي باشد. دانش افزايي:اين پژوهش مولفه هاي تاثيرگذار بر توسعه حسابداري در دانشگاه هاي ايران را از منظر اجزاء و عناصر آموزش تبيين نموده و موضوعات كليدي را در اين حوزه ارائه داده است.