بررسي تأثير حمل‌ونقل هوشمند در مديريت و توسعه‌پايدار شهر موردمطالعه: شهر تهران

امروزه با تلفيق سياست‌هاي برنامه‌ريزي شهري و برنامه‌ريزي حمل‌ونقل مي‌توان ضمن حفظ كيفيت محيط شهري، سطح مناسبي از دسترسي را براي شهروندان فراهم نمود؛ چون حمل‌ونقل مي‌تواند و بايد به‌عنوان ابزاري براي دستيابي به توسعه‌پايدار مطرح گردد. درنتيجه سامانه‌هاي حمل‌ونقل هوشمند به‌عنوان يكي از اجزاي مهم و كليدي در برنامه‌ريزي و مديريت شهري نقش بسزايي در پيشبرد نظام توسعه‌شهري در چارچوب توسعه‌پايدار دارند. براين مبنا، پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير حمل‌ونقل هوشمند در توسعه‌پايدار شهر و مديريت آن، براساس هدف جزء تحقيقات كاربردي و برپايه ماهيت و روش جزء تحقيقات توصيفي- تحليلي است. جامعۀ آماري شهر تهران مي‌باشد كه از نمونه‌هاي در دسترس (جامعه خبرگان) به روش غيراحتمالي هدفمند يا قضاوتي به تعداد صد نفر جهت بررسي موضوع موردنظر استفاده شده است. داده‌ها به دو صورت ميداني و كتابخانه‌اي جمع‌آوري شده‌اند و درنهايت با استفاده از نرم‌افزار Spss و آزمون‌هاي آماري، مورد تجزيه‌و‌تحليل قرار گرفته‌اند. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه حمل‌ونقل هوشمند تنها توانسته در مؤلفۀ مديريت شهري تأثيرگذار باشد، امّا از آن‌جايي كه هدف حمل‌ونقل هوشمند و مديريت شهري رسيدن به توسعه‌پايدار است، متخصصين معتقدند از طريق بهبود مديريت و برنامه‌ريزي شهري مي‌توان شاهد نقش مؤثر حمل‌ونقل هوشمند در توسعه‌پايدار (مؤلفه‌هاي زيست‌محيطي) و ايجاد شهرهايي جديد در آينده بود.