تغيير شكل‌هاي تطبيقي استخوان ران يك طرف در بيماران مبتلا به بيماري بلانت يك طرفه در نوزادان و نوجوانان

پيش زمينه و هدف: بيماران اطفال مبتلا به بيماري بلانت غالباً تغيير شكل‌هاي تطبيقي ثانويه را در ديستال استخوان ران همان سمت نشان مي‌دهند. اين مطالعه، طول قسمت‌ها و زاويه‌ لاترال ديستال استخوان ران طرف درگير و سالم را در كودكان با بيماري بلانت نوزادي و نوجواني يك‌طرفه ارزيابي مي‌كند.مواد و روش‌ها: در اين مطالعه ۲۳ بيمار مبتلا به بلانت نوزادي و ۲۴ بيمار بلانت نوجواني بررسي شدند. مشخصات راديوگرافي و آماري (شامل طول استخوان‌هاي فمور و تيبيا و mLDFA) در عكس ايستاده رخ قبل از عمل در سمت نرمال و درگير محاسبه شدند.يافته‌ها: 23 بيمار بلانت نوزادي و 24 بيمار با بيماري بلانت نوجواني بودند. سن بيماران نوجوان به‌طور قابل‌ملاحظه‌اي بيشتر بود (2.0 ± 14.0 در مقابل 2.2± 7.0؛ 0.01 p). نژاد سياه در هر دو گروه بيشتر بود (65-75%). گروه نوجوانان غالباً پسر بودند (24.21;88%)، در حالي كه درگروه نوزادي بيشتر دختر بودند (23.13 ;57% ,p 0.01). نابرابري طول اندام در بيماران نوجوان به‌طور معني‌داري بيشتر از گروه نوزادي بود (1.9 ±1.8 در مقابل  0.8± 0.6سانتي‌متر؛ 0.01 p ) . كوتاهي استخوان ران در همان طرف (1.2 ± 1.2سانتي‌متر) كوتاه شدن تيبيا را در گروه نوجوان برجسته‌تر كرده بود (). اختلاف طول استخوان تيبيا در بيماران بلانت نوزادي نسبت به بلانت نوجواني بيشتر بود (0.7 ± 0.8  سانتي‌متر؛ p=0.54)، همراه با رشد نسبي استخوان ران در همان طرف (0.7± 0.2 سانتي‌متر 0.01 p). نسبت استخوان تيبيا به فمور بين گروه‌ها تفاوت معني‌داري داشت ( 0.81 در بلانت نوجواني در مقابل 0.78در بلانت نوزادي; p 0.01). گروه نوزادي به‌طور متوسط زاويه‌هاي مكانيكي لاترال ديستال ران (mLDFA) نرمال (2± 87 درجه) داشتند، در حالي‌كه اكثر بيماران نوجوان، انحراف واروس در ديستال ران آنها بيشتر شده بود (4 ± 95 درجه؛ 0.01 p).نتيجه‌گيري: بيماران مبتلا به بلانت نوزادي و نوجواني يك‌طرفه، تغييرات انطباقي كاملاً متفاوتي را در ديستال استخوان ران همان سمت نشان مي‌دهند. تغييرات هم‌زمان در استخوان ران همان سمت، باعث افزايش انحراف زاويه‌اي و اختلاف طول پا در بيماران بلانت نوجواني مي‌شود كه در گروه بلانت نوزادي ديده نمي‌شود.