تأثير هورمون پاراتيروئيد بر تأخير در جوش‌خوردگي يا عدم‌جوش‌خوردگي در شكستگي ديافيز استخوان تيبيا/فيبولا

مقدمه: تأثير استفاده از هورمون پاراتيروئيد در درمان عوارض شكستگي، در مطالعات محدودي ارزيابي شده است. پس، هدف از اين مطالعه، ارزيابي تأثير هورمون پاراتيروئيد بر جوش‌خوردگي شكستگي‌هاي ديافيز استخوان تيبيا/فيبولا مبتلا به تأخير در جوش‌خوردن يا جوش‌نخوردن بوده است.مواد و روش‌ها: اين ارزيابي، مطالعه‌اي بيمارستاني بود كه روي بيماران مبتلا به شكستگي با تأخير يا عدم‌جوش‌خوردگي استخوان تيبيا يا فيبولا انجام شده است. در بيمارستان شهيد كامياب، بيماران با معيارهاي ورود به مطالعه پس از پر كردن رضايت آگاهانه وارد مطالعه شدند. آزمايش‌هايCBC ،ESR ،Ca ،P ،Mg ،ALKP ،Cr ،BUN  انجام شد و پس از آن براي گروه موردمطالعه ويتامين D و كلسيم خوراكي همراه با هورمون پاراتيروئيد براي 3 ماه تجويز شد. در گروه كنترل فقط از ويتامين D و كلسيم خوراكي استفاده شد. بيماراني كه داراي فاكتورهاي خطر خاص مانند استفاده از ديگوكسين يا نارسايي كليه بودند از مطالعه خارج شدند و بيماران با دو معيار كلينيكي و راديوگرافيك به‌صورت ماهانه موردارزيابي قرار گرفتند.يافته‌ها: ميانگين و انحراف سن در گروه مورد 16.9±37.7 سال و در گروه شاهد 13.8±39.1 سال بوده است (P=0.73). از نظر جنسيت در دو گروه، 24 نفر مذكر و 6 نفر مؤنث بوده‌اند (P=1.0). تفاوت معنادار آماري در نوع شكستگي، شكل شكستگي و نوع فيكساسيون در گرافي‌هاي نهايي بين دو گروه مشاهده نشد.نتيجه‌گيري: در ارزيابي اخير مشاهده شد كه در 3 ماه تجويز هورمون پاراتيروئيد، هيچ تأثير مثبتي از اين هورمون در بهبود شكستگي حتي از نظر كلينيكي و راديوگرافي وجود ندارد.