سياست هاي موثر نشان سازي ملي در حوزه نخبگان و استعدادهاي برتر علمي در ايران

پژوهش حاضر با هدف بررسي سياست هاي مؤثر بر فرآيند برندسازي ملي در حوزه نخبگان و استعدادهاي برتر مبتني بر رويكردي آميخته (كيفي كمي) و در طي مطالعه‌اي توصيفي-اكتشافي و از نوع همبستگي صورت گرفته است. جامعه آماري پژوهش براي مرحله كيفي، شامل نخبگان، مديران بنياد ملي نخبگان و اساتيد مربوطه در حوزه برندسازي ملي و براي مرحله كمي، كليه استعدادهاي برتر و نخبگان شناسايي‌شده توسط بنياد ملي نخبگان از سال 1395 به بعد با مدرك تحصيلات تكميلي بوده‌ است. نمونه آماري در بخش كيفي با رويكرد هدفمند قضاوتي و روش گلوله برفي به تعداد 15 نفر و در بخش كمي به روش در دسترس اتفاقي مبتني بر قواعد معادلات ساختاري به تعداد 280 نفر انتخاب گرديده است. ابزار جمع‌آوري داده‌ها در مرحله اول شامل مصاحبه نيمه ساختاريافته با خبرگان و در مرحله دوم پرسشنامه 56 سؤالي براي سنجش روابط بين متغيرهاي پژوهش مي‌باشد كه روايي آن به دو روش همگرايي و تشخيصي و پايايي پرسشنامه‌‌ به روش پايايي معرف‌ها و مركب تأييد گرديده است. تجزيه‌وتحليل داده‌هاي كيفي با استفاده از روش تحليل محتوا و در داده‌هاي كمي با رويكرد حداقل مربعات جزئي انجام‌شده است. نتايج پژوهش نشان داد كه شش سياست؛ پشتيباني دولتي، تعهد ذي‌نفعان، مشاركت و همكاري ذي‌نفعان، فرهنگ‌سازي، سياست‌زدايي در فرآيند برندسازي و تغيير ساختارهاي دولتي و نهادهاي وابسته بر فرآيند برندسازي ملي در حوزه نخبگان از نظر خبرگان مؤثر مي‌باشند كه در 13 زير سياست تبيين شده‌اند.