تأثير سرمايه اجتماعي بر مديريت آنومي سازماني (موردمطالعه: كاركنان دانشگاه علوم دريايي امام خميني (ره))

هرگونه اختلال در نظام هنجاري سازمان‌ها، نوعي آشفتگي و بي‌نظمي به بار مي‌آورد كه از آن به‌عنوان آنومي سازماني تعبير مي‌گردد كه اثرات زيان باري بر سازمان تحميل مي‌نمايد؛ بنابراين پژوهش حاضر باهدف بررسي تأثير سرمايه اجتماعي بر مديريت آنومي سازماني بوده كه ازنظر هدف كاربردي و ازنظر روش، توصيفي همبستگي بوده است. جامعه آماري پژوهش را 571 نفر از كاركنان دانشگاه علوم دريايي امام خميني (ره) تشكيل داده‌اند كه با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده و بر اساس جدول كرجسي و مورگان 230 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. براي سنجش سرمايه اجتماعي از پرسش‌نامه‌ ناهاپيت و گوشال (1998) و مديريت آنومي سفيدچيان و همكاران (1396) كه پايايي آنان با محاسبه آلفاي كرونباخ (به ترتيب 0.83 و 0.80)، روايي صوري آنان نيز و توسط صاحب‌نظران استادان و خبرگان آشنا به موضوع تائيد شد. تجزيه‌وتحليل داده‌ها نيز به‌وسيله ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير با كمك نرم‌افزارهاي SPSS و 2 PLS انجام گرفت. يافته‌هاي مدل‌سازي معادلات ساختاري نشان داد همه مسيرها از سرمايه اجتماعي و ابعادش بر مديريت آنومي سازماني معنادار بوده و روابط بين آن‌ها تائيد مي‌شود و مي‌توان نتيجه گرفت اتخاذ راهبردهاي افزايش سرمايه اجتماعي مي‌تواند از آنومي سازماني بكاهد.