ارزيابي دقت شبيه سازي مونت كارلو جهت محاسبه PDD در مغز استخوان فمور در حين مواجهه با پرتوهاي كم انرژي

زمينه و هدف: با توجه به حساسيت بالاي مغز استخوان نسبت به اشعه يونيزان و هم‌چنين تعداد زياد گرافي‌هاي استخوان، بررسي دوز جذبي در مغز استخوان در حين مواجهه با پرتوهاي راديوگرافي حايز اهميت است. هدف از اين مطالعه تعيين و ارزيابي دقت شبيه سازي مونت كارلو جهت محاسبه PDD در مغز استخوان فمور در حين مواجهه با پرتوهاي كم انرژي بود. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي در سال 1399 در دانشگاه علوم پزشكي ياسوج انجام شد. 100 تصوير سي‌تي اسكن فمور انتخاب شد كه از اين ميان 28 تصوير كه مربوط به ابتدا تا انتهاي فمور بود، استخراج شد. پس از شبيه‌سازي سر دستگاه با انرژي‌هاي معمول در راديوگرافي فمور با استفاده از شبيه ساز BEAMnrc، اطلاعات به دست آمده از تصاوير سي‌تي اسكن بيماران با نرم افزارCT CREAT ، فانتوم ديجيتال فمور طراحي شد. فانتوم به شكل ديجيتال(با استفاده از شبيه ساز DOSXYX) تحت تابش پرتو ايكس قرار گرفت و درصد دوز جذبي(PDD) به كمك نرم افزار STATE DOSE محاسبه شد، در نهايت با استفاده از نرم‌افزار Image Java و Excel اطلاعات تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: درصد دز جذبي در مغز استخوان فمور در انرژي‌هاي 70 ، 80 و 90 به ترتيب در محدوده 2 تا 78 درصد، 5 تا 79 درصد و 5 تا 76 درصد به دست آمد. هم‌چنين با افزايش عمق در همه انرژي‌ها ميزان درصد دوز جذبي كاهش مي‌يابد. براي انرژي 90 كيلوالكترون ولت و تا حدودي براي انرژي 70 و80 كيلوالكترون ولت داده‌ها نشان دهنده يك كاهش ناگهاني در مقادير درصد دوز جذبي از عمق 6 ميلي‌متري به 9 ميلي‌متري هستند. از عمق 1.1 سانتي‌متري تا 1.5 سانتي‌متري مقادير دوز جذب شده در مغز استخوان متناسب با انرژي تغيير مي‌كنند. نتيجه‌گيري: روش شبيه‌سازي مؤنت كارلو مي‌تواند روشي كار آمد در محاسبه دوز جذبي در بافت مغز استخوان ‌باشد. نتايج نشان مي‌دهد كه محاسبات درصد دز جذبي تا عمق 2 سانتي‌متري دقت قابل توجهي دارد. با افزايش عمق ميزان دقت محاسبات( به شرط عدم افزايش تعداد ذرات شركت كننده در شبيه‌سازي) به تدريج كاهش مي يابد.