چكيده فارسي :
زمينه و هدف. انسان‌ها در تلاش هستند موقعيت اقتصادي- اجتماعي بهتري داشته باشند، اما آنجا كه اين ويژگي در پيشرفت‌هاي مادي خلاصه‌شد، احتمال ارتكاب سرقت پديد مي‌آيد. اين مطالعه در تلاش است با روش آميخته كمي –كيفي پاسخ دهد آيا احساس نابرابري در ارتكاب سرقت مؤثر بوده است؟
روش. اين پژوهش به بررسي اين مهم در دو سطح كمي- تحليل داده ثانويه و كيفي – نظريه داده بنياد به روش آميخته پرداخت. در بخش كمي تحليل داده‌هاي ثانويه روي داده هاي استاني انجام گرفت و در بخش كيفي اشباع با بررسي مصاحبه 9 سارق بدست آمد. انتخاب نمونه به شيوه هدفمند بود.
يافته‌ها . ايلام با نرخ (003/0)، كهگيلويه با نرخ (004/0) و خراسان جنوبي با نرخ (005/0) كمترين ميزان ارتكاب سرقت را داشتند. از بين متغيرهاي واردشده دو متغير رفاه و كيفيت زندگي در مسير مستقيم با ارتكاب سرقت ارتباط معنادار داشت. در سطح كيفي نيز در هر دو نوع سرقت تفكيك‌شده اعم از سرقت اقتصادي و حيثيتي عامل اقتصادي نقش مهمي ايفا كردند با اين تفاوت كه احساس پشيماني بيشتر مربوط به گروه سارقان اقتصادي بود.
نتيجه گيري. در هر استاني كه رفاه بيشتر باشد ارتكاب سرقت نيز بيشتر است. اين نتيجه، نظريه محروميت نسبي را تأييد كرد. افرادي كه سوء سابقه‌اي نداشتند تحت تأثير احساس نابرابري، ضعف موقعيت اقتصادي، فشار ساختاري و در صورت مهيا بودن شرايط ميانجي مانند مصرف مواد ، پيوند گروه همگن و تحت تأثير فشار ساختاري براي رهايي از موقعيت خود اقدام به سرقت مي‌كنند
چكيده لاتين :
Context. Humans strive for a greater socioeconomic position, but as this trait is summed up in material advancement, the risk of crime occurs. This research employs a hybrid quantitative-qualitative approach to address the query. Is the sense of inequity successful in committing theft?
Method. This article used a mixed approach to investigate this critical topic on two quantitative grounds - secondary data analysis and contextual - base data theory. Secondary data collection on provincial data was conducted in the quantitative section, and saturation was achieved in the qualitative section by analysing the interviews of 9 robbers. The sample was chosen prosesfully.
Results.Ilam has the lowest rate of robbery (0.003), Kohgiluyeh has the lowest rate (0.004), and South Khorasan has the highest rate (0.005). Of the variables considered, the two variables of welfare and quality of life had a direct relationship with committing fraud. At the qualitative level, they were significant in all forms of robbery, including economic theft and the position of the economic agent, with the exception that the feeling of shame was more related to the category of economic criminals. Theft is more prevalent in every province that is more prosperous. This finding supported the hypothesis of relative deprivation.
Comclusion. People who do not have a criminal record commit fraud as a result of feelings of inequity, economic weakness, structural pressure, and whether mediating conditions such as drug use, homogeneous community transplantation, and structural pressure to leave their job are available.
