تحليل زيست پذيري در شهرهاي مرزي با رويكرد حق به امنيت شهروندي مطالعه موردي: شهر مريوان

شهرهاي ايران و بالأخص شهرهاي مرزي به دلايلي ازجمله آسيب‌پذير بـودن نيازمنـد طرحـي مـدون و چارچوبي مشخص، سياستي مكتوب و عملي جهت جانمايي نمودن كاربري‌ها و خدمات در خصوص دستيابي به شرايط مساعد زيست پذيري هستند. دراين‌بين موضوع حق به امنيت شهروندان كه ممكن است در نقاط مختلف شهري كم‌رنگ به نظر برسد. در شهرهاي مرزي كه بخشي از ناامني‌شان مربوط به عوامل خارجي و برون‌مرزي مي‌باشد، پررنگ‌تر جلوه كند. پژوهش حاضر در چارچوب مسائل فوق در شهر مرزي مريوان باهدف مشخص نمودن عوامل محدودكننده و ارتقادهنده زيست پذيري در قاب و لبـه بيرونـي كشور سعي در مطرح نمودن عوامل مثبت جاذب جمعيت و زيست پذيرتر نمودن شهر بـا تأكيد بـر امنيت شهري به‌عنوان شهري مرزي و محروم دارد. اين امر به كمك مطالعات كتابخانه‌اي 28 شاخص در 8 مؤلفه (دو گروه امنيت و زيست پذيري) استخراج‌شده‌اند كه جهت سنجش رابطه، معني‌داري و درنهايت تائيد يا رد رابطه حق به امنيت شهروندي و زيست پذيري از مدل‌سازي معادلات ساختاري در محيط smart pls استفاده‌شده است. نتايج حاصل از تحقيق بر اساس برازش GOF تائيد كننده رابطه قوي بين امنيت و زيست پذيري با درصد بالاي 20/1 بوده است و مي‌توان اظهار نمود كه رابطه قوي بين مؤلفه‌هاي امنيت در شهرهاي مرزي و زيست پذيري آن (ضرايب همبستگي 99% درصد بين زيرساخت و قلمرو گرايي زيرساخت و آسايش) وجود دارد. درحالي‌كه نتايج حاكي از استراتژي‌هاي اتخاذي در راستاي زيست پذيري شهر مريوان عمدتاً مقطعي بوده و نتوانسته است احساس امنيت شهري را براي ساكنين رقم بزند. در اين راستا مديريت و نگهداري فضا، امنيت فيزيكي آن، نظارت و كنترل و همچنين ارائه راهبردهاي انتظامي در جهت تقويت امنيت شهر ضروري مي‌نمايند.