نقش فضاهاي بي‌دفاع در افزايش جرائم شهري مطالعه موردي: محلات وكيل‌آباد و حاجي پيرلو شهر مرزي اروميه

از فضاهاي جرم‌زا تحت عنوان فضاهاي بي‌دفاع شهري ياد مي‌شود كه نسبت به ساير فضاهاي شهري قابليت بيشتر براي بروز جرم دارند. در محله‌هاي كم برخوردار به دليل ساختار كالبدي خاص، فضاهاي بي‌دفاع شهري زيادي شكل مي‌گيرد و ازآنجاكه كنترل و نظارت در اين فضاها پايين‌تر است به مكان جرم خيز تبديل‌شده و امنيت محله را با چالش زيادي روبرو مي‌كنند. در همين راستا هدف اصلي پژوهش بررسي رابطه فضاهاي بي‌دفاع در افزايش جرائم شهري است. پژوهش حاضر ازنظر هدف كاربردي و از ماهيت توصيفي – تحليلي است جمع‌آوري داده به‌صورت اسنادي (گزارش نيروي انتظامي) و ميداني (پرسشنامه به تعداد 260 عدد با استفاده از كوكران) در محل انجام‌گرفته است. از تحليل همبستگي براي تعيين رابطه و آزمون تي و فريدمن براي رتبه‌بندي شاخص‌هاي اثرگذار استفاده‌شده است. نتايج پژوهش بيانگر اين است كه رابطه معنادار و مثبت بين شاخص‌هاي فضاهاي بي‌دفاع شهري و ميزان جرم در محلات وكيل‌آباد و حاجي پيرلو شهر اروميه وجود دارد. نتايج آزمون فريدمن بيانگر اين است كه ميانگين كليه شاخص‌هاي فضاهاي بي‌دفاع شهري معادل 2.82 و پايين‌تر از حد مطلوبيت 3 به‌دست‌آمده است. دراين‌بين ميانگين شاخص‌هاي آشفتگي بصري (3.37)، خلوتي فضا (3.1)، ساختمان‌هاي تخريبي به ترتيب بالاترين ميانگين را به خود اختصاص داده‌اند. سطح معناداري تمامي شاخص‌ها نيز كمتر از 0.05 است. ضريب همبستگي پيرسون ميان دو متغير شاخص‌هاي فضاهاي بي‌دفاع شهري (مجموع 9 شاخص موردبررسي) با ميزان جرائم شهري برابر با 0.411 و سطح معناداري (0.00) است. ازآنجاكه خطاي محاسبه‌شده كمتر از 0.01 است، با 99 درصد اطمينان مي‌توان گفت، بين شاخص‌هاي فضاهاي بي‌دفاع شهري و ميزان جرائم شهري رابطه معناداري و مستقيمي وجود دارد