ساختارهاي مؤثر بر توسعه پايدار شهر مرزي آستارا مبتني بر رويكرد جغرافياي راديكال

امروزه به‌تبع گسترش روزافزون شهرنشيني، مسائل متعددي ظهور پيداكرده است. در شهرهاي مرزي به دليل دوري از مراكز، مسائلي همچون، ضعف اقتصادي، كمبود زيرساخت‌ها، مهاجرت ساكنان و غيره شدت بيشتري يافته است. بر همين اساس بيش‌ازپيش تمركز در سطح جهاني به سمت توسعه همه‌جانبه شهرها سوق پيداكرده است. مفهوم توسعه پايدار شهري به دنبال اين روند شكل‌گرفته و نگاهي به‌تمامي جنبه‌هاي توسعه شهري به‌منظور ارتقاي كيفيت زندگي اجتماعات دارد. جغرافياي راديكال باهدف باز ساخت كه اشاره به تغييرات كيفي و دگرگوني‌هاي ساختاري دارد يكي از رويكردهاي مهم در امر توسعه مي‌باشد. هدف پژوهش حاضر، تحليل ساختارهاي مؤثر بر توسعه پايدار شهري مبتني بر رويكرد جغرافياي راديكال و با تمركز بر شهر مرزي آستارا، مي‌باشد. روش تحقيق پژوهش، توصيفي – تحليلي است و براي شناسايي معيارهاي اصلي، ادبيات پژوهش و مباني نظري موردبررسي قرار گرفت. معيارهاي نهايي مطابق با نظرات صاحب‌نظران امر استخراج گرديد. جامعه آماري پژوهش شامل خبرگان و متخصصين حوزه جغرافيا و برنامه‌ريزي شهري است. حجم نمونه آماري مطابق با نرم‌افزار Sample Power، 184 نفر به دست آمد. به‌منظور تحليل آمار توصيفي از نرم‌افزار SPSS، بهره گرفته شد و براي تحليل تأثير هريك از ابعاد رويكرد جغرافياي راديكال بر توسعه پايدار شهري از نرم‌افزار SmartPLS استفاده گرديد. درنهايت، مشخص گرديد كه ساختار سياسينهادي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي به ترتيب بيشترين تأثير را در توسعه پايدار شهري دارند و به‌منظور تحقق امر توسعه، ضروري است بازنگري‌هاي ساختاري با اولويت‌بندي حاصله، صورت پذيرد.