تاريخ اجتماعي كفش و حرفه كفاشي در جهان سنتي اسلام

پوشيدن كفش (=پاي‌افزار) براي محافظت پا و سهولت در حركت،  از ايام كهن در ايران و بين‌النهرين و تمدن‌هاي پيرامون، عمدتا در ميان جوامع شهرنشين رايج بوده و حرفه كفاشي هم جزو يكي از مشاغل اصلي و پررونق شمرده مي شده است. در اين مقاله با بررسي طيف وسيعي از منابع تاريخي، ادبي و اجتماعي، انواع كفش‌ها و نيز الگوي شغل كفاشي در ساختار و بافتار جهان سنتي اسلامي با رهيافت توصيف غليظ (توصيف پرجزئيات)[1]، بازجسته و استخراج شده است. استخراج الگوي عمومي شغل كفاشي با پژوهش ابعاد پديداري كفش و كفاشي از جمله تنوع واژگان، ابزارها و ادوات كار، فضاي حرفه‌اي (كارگاه كفاشي)، اخلاق حرفه‌اي، نظارت و احتساب كفاشان و درآمدهاي اصلي و فرعي و پايگاه شغلي و جايگاه اجتماعي آنها صورت گرفته است. بر خلاف تصور، كفاشان با وجود تنوع در توليدات و نياز همة گروه‌هاي جامعه به محصولاتشان، جزو اصناف پردرآمد نبوده‌اند و اعضاي اين صنف را در جهان اسلام اغلب گروه‌هاي فرودست‌تر اجتماعي تشكيل مي‌داده‌اند. [1]. Thick description