ابرازگرايي منطقي، راه‌حلي براي دفاع از موصل بودن استدلال‌هاي منطقي

لوئيس كرول در مقاله 1895 خود به نام لاكپشت به آشيل چه گفت معماي سختي را دربرابر منطقدانان قرار داد: آيا استنتاج نتيجه از مقدمات يك استدلال معتبر قياسي مستلزم تسلسل است؟ در اين مقاله با بكارگيري روش تحليلياستنباطي، نشان مي دهيم راه نجات از اين تسلسل اين است كه قواعد منطقي را همچون استعدادهايي بدانيم كه ما را در حركت منطقي در استدلال راهنمايي مي كنند. قواعد منطقي، باورهايي در ذهن نيستند كه بازنما و توصيفگر حقيقتي عيني باشند. براي صورت بندي اين ديدگاه، با كمك از نظريه غيرشناختي بودن احكام اخلاقي در فلسفه اخلاق، منطق را مجموعه اي از آموزه هاي غيرشناختي معرفي مي كنيم كه دستورالعمل هر استنتاجي است. همچنين با دفاع از اينترناليسم منطقي نشان مي دهيم كه منطق به تنهايي براي حركت ذهني در طول استدلال كافي است و لازم نيست باورهاي ديگري را در قالب گزاره به مقدمات استدلال اضافه كنيم تا اخذ نتيجه ممكن شود.  ابرازگرايي منطقي ديدگاه ضدرئاليستي در معرفت شناسي منطق محسوب مي شود و منطق را پيشفرض هرگونه فعاليت عقلاني مي داند.