مكان‌يابي مراكز اسكان موقت پس از سانحه با بكارگيري فرآيند تحليل سلسله مراتبي(مطالعه موردي: منطقه 2 شهر تهران)

زمينه و هدف: يكي از مهم ترين مسائلي كه همواره مورد توجه سازمان‌هاي مسئول در مديريت خطرپذيري و بحران قرار دارد، انتخاب مكاني مناسب جهت اسكان موقت جمعيت آسيب‌ديده از سوانح مي‌باشد. در ايران مكان‌يابي براي اسكان، پس از بروز سوانح، مي‌تواند به شكل بهتري انجام پذيرد. بديهي است عدم رعايت مكان‌گزيني مناسب، ممكن است فاجعه ديگري حتي به مراتب وخيم‌تر از سانحه اوليه را به دنبال داشته باشد. هدف از اين پژوهش، شناسايي فضاهاي مناسب براي برپايي مراكز اسكان موقت قبل از وقوع سوانح، در منطقه‌ 2 شهر تهران مي‌باشد. روش: اين پژوهش به لحاظ ماهيت از نوع تركيبي و از نظر روش اجرا، توصيفي و تحليلي محسوب مي‌شود كه بنا بر ضرورت پژوهش تركيبي از مرور متون تخصصي، مشاهده ميداني و تحليل‌هاي مكاني، با تكنيك فرآيند تحليل سلسله مراتبي با بهره‌گيري از نرم‌افزار‌هايArcMap و ExpertChoice انجام شده‌است. در نهايت به تحليل داده‌ها و معرفي مكان‌هاي مناسب براي برپايي مراكز اسكان موقت پرداخته شده است. يافته‌ها: پس از انجام فرايند پژوهش مشخص شد كه نواحي شرق، جنوب شرق و جنوب منطقه ي مورد مطالعه از شرايط بهتر و مطلوب‌تري براي احداث مراكز اسكان موقت برخوردار هستند. بر اساس بررسي نتايج تحقيق و نقشه‌ي استخراج شده و همچنين مطالعه ميداني، مكان‌هاي مناسب جهت برپايي مراكز اسكان موقت در زمان وقوع سوانح شامل: پارك ايران زمين(باغ راه فدك)، محوطه‌هاي باز اطراف بيمارستان ميلاد، پارك گفت‌وگو، محوطهء سازمان حج و زيارت، بوستان جاويد، بوستان طرشت و مجموعه ورزشي شهداي طرشت مي‌باشد. نتيجه‌گيري: به طوركلي در هنگام بروز هرگونه سانحه در شهرها، مسئله‌ي برپايي مراكز اسكان موقت اهميت بسيار زيادي خواهد داشت. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد معيارهاي دسترسي، فضاهاي باز(پارك‌ها) و دوري از گسل از معيارهاي اصلي و تعيين كننده در انتخاب مكان مناسب براي برپايي اسكان موقت مي‌باشند. همچنين مشخص مي‌شود كه پهنه‌هاي مناسب براي مراكز اسكان موقت در منطقه‌ي مورد مطالعه، بيشتر شامل كاربري‌هاي پارك‌ها و فضاهاي خالي و ورزشگاه هستند.