كاركرد‌ گفتماني-استعاري زبان رسانه: رويكرد شناختي

هدف از انجام پژوهش حاضر، دستيابي به كاركردهاي گفتماني زبان رسانه از منظر شناختي بر اساس انگاره ي آميختگي مفهومي مطرح شده از سوي فوكونيه و ترنر (2002,1998,1994) بوده است تا نشان دهيم كه رسانه ها چگونه در كلام شان از استعاره بهره مي گيرند و از آن مسير اهداف خود را دنبال مي كنند. ماهيت روش شناسي اين پژوهشِ كيفي، توصيفيتحليلي بوده و داده ها از متون مطبوعاتي و روزنامه هاي كثيرالأنتشار در سال هاي 95 تا 98 گزينش و گرد آوري شده اند و بدين منظور 18 نمونه (به دليلمحدوديت در حجم مقاله جهت ترسيم نمودارهاي آميختگي مفهومي) از استعاره هاي به كار رفته در متون مذكور، تحليل و مورد ارزيابي قرار گرفته اند. يافته ها نشان داد كه گفتمانِ رسانه ها با تلفيق حوزه ي مبدأ و حوزه ي مقصد و پديد آمدن فضاي آميخته ي چهارمِ نوپديد، زبان را طوري مفهوم سازي مي كند كه امكان نگاشتِ مفاهيم انتزاعي؛ همچون «موج بيداري اسلامي»، «انداختن توپ به زمين حريف» و غيره را به مفاهيم ملموس و عيني فراهم ساخته كه اين امر سبب جذب مخاطب و تنوير افكار عمومي شده است؛ به گونه اي كه ويژگي هاي مشترك دو فضاي ذهني، يك به يك با هم متناظر مي شوند.