طراحي مدلي براي نوآوري و فناوري در دانشگاه هاي دريايي

هدف از انجام پژوهش حاضر ، طراحي مدلي براي نوآوري و فناوري در دانشگاه هاي دريايي است. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است . جامعه آماري مورد مطالعه در اين پژوهش را كاركنان دانشگاه علوم دريايي نوشهر تشكيل مي دهند. به منظور برآورد حداقل حجم نمونه از فرمول تعيين حجم نمونه كرجسي و مورگان تعداد 200 نفر به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار سنجش در اين پژوهش شامل پرسشنامه تعهد سازماني آلن و ماير(1996) كه داراي ابعاد تعهد عاطفي ، تعهد مستمر و تعهد هنجاري (0.90= α)، ،پرسشنامه سيستمهاي كاري با عملكرد بالا دميتريوس و همكاران (2016) كه داراي ابعاد استخدام و گزينش ، آموزش و توسعه ، مشاركت در تصميم گيري ، مديريت عملكرد ، وضوح شغل، استقلال كارو امنيت شغلي (α=96.0 ) و پرسشنامه جو سازماني نوآورانه چو و همكاران (2010)كه داراي ابعاد استقلال شغلي،رهبري نوآورانه ، پشتيباني منابع ، فرهنگ نوآورانه و انسجام گروهي (0.92= α) است .نتايج حاصل از روش تحليل مسير با استفاده از نرم افزار ليزرل نشان دادكه سيستم هاي كاري با عملكرد بالا با ضريب1.30 و جو سازماني نوآورانه با ضريب 0.60 بر روي تعهد سازماني در دانشگاه هاي دريايي تاثير گذار مي باشند. درمدلي كه براي نوآوري و فناوري در دانشگاه هاي دريايي طراحي شده است آموزش و توسعه با ضريب 0.84و پشتيباني منابع با ضريب0.82 به ترتيب ازابعاد متغير هاي سيستم هاي كاري با عملكرد بالا و جو سازماني نوآورانه است كه بيشترين تاثير را بر تعهد سازماني دارند.