نور و نمادپردازي آن در هنر ديني مسيحيت

تقريباً در تمام اديان، امر قدسي به‌شكل نور توصيف شده است و در همه‌ آنها، نور و عناصر مربوط به آن، جايگاه خاصي در اساطير و آيين‌ها داشته و در نهايت به هنر ديني راه يافته است. در دين مسيحي، خداوند نور مطلق است. عيسي عليه السلام در انجيل خود را نور معرفي مي‌كند و در توصيفي نمادين آمده است: «من نور جهان هستم. هركه مرا پيروي كند، در تاريكي نخواهد ماند؛ زيرا نور حيات‌بخش راهش را روشن مي‌كند». نور در ابتداي دوره‌ مسيحيت، يا نقش واسطه ميان خدا و جهان را بازي مي‌كرد يا خود نمادي از وجود خدا بوده است. با توجه به همين سنت بسيار مهم درباره‌ نور، عجيب نيست كه يكي از تأثيرگذارترين منابع در هنر مسيحي، به‌ويژه در نمادپردازي نور، عهد جديد باشد. البته با بررسي دقيق نمادهاي نور در مسيحيت، از جمله هاله‌ نور، شمايل‌ها و كاربرد عنصر نور در معماري مسيحي، تأثير ديگر اديان و فرهنگ‌هاي باستاني، به‌ويژه دين يهود و فرهنگ يوناني ـ رومي، كه مسيحيت در دامن آنها باليد، نيز به‌روشني به‌چشم مي‌آيد.