تحليل فيلم غيرحرفه اي مرگ

Analysis of non-professional film about death

اين مقاله به مطالعه فيلم هاي غيرحرفه اي مرگ در برخي پايگاه‌هاي خبري غربي مي‌پردازد و درصدد پاسخگويي به پرسش هاي زير است: نمايش مرگ واقعي براي جلب توجه دربارة مكان فيلم جنگي غيرحرفه اي در اخبار به ما چه ميگويد؟ بدن‌هاي در‌حال ‌مرگ در اين ويدئوها چه حقيقتي را انتقال ميدهند و حقيقت آنها چگونه شيوه‌هاي مشاهدة مرگ-در-نبرد را در اخبار شكل مي‌دهند؟ اين مقاله با بحث دربارة سه نمونه فيلم غيرحرفه اي، قاب‌بندي اين خبرها را مورد مطالعه قرار مي دهد: مرگ قذافي (2011)، سر بريدن داعش (2014) و قربانيان غيرنظامي سوري (2013). اين سه مورد گونه‌شناسي مختصري از مشاهدة گوشت و خون و مرگ در مطبوعات انگليس را ميسازند و نشان ميدهند چگونه پايگاه‌هاي خبري اين بدنها را به منظور ايجاد تركيب نوظهوري از آيين هاي اصالت تنظيم ميكنند: 1) پزشكي قانوني ديجيتال (تأييد فني رويداد مرگ و يا قاب بندي روايي)، و جانبخشي مجدد بدنها و همچنين حقيقت آنها. نتايج نشان ميدهند كه از طريق اين دو سازوكار، اخبار مربوط به مرگ ناشي از نبرد، كمتر با اصالت نهادي روزنامهنگار درگير ارتباط دارند و بيشتر به صحت فني و تشديد عاطفي مربوط هستند. «ذائقه و نزاكت» به عنوان عملكرد «هنجارسازي» تصاوير متجاوز را با حساسيتهاي فرهنگي غرب تنظيم ميكند. قاب بندي روايي، نه تنها با دربرداشتن ارزش اطلاعاتي بلكه با داشتن ارزش عاطفي، بدنهاي مرده يا درحال‌ مرگ ناشي از نبرد را اعتبار مي بخشد. درحاليكه اين كار براي برخي از مرگ ها قابليت ديدن تقديس كننده را حفظ ميكند و براي ديگران تخريب مي كند، حق جهاني داشتن شأن در مرگ را براي قربانيان غيرغربي انكار مي كند و به بازتوليد روابط جغرافياي سياسي قدرت بين مردم غربي و غيرغربي كمك مي‌كند.

This article examines some non-professional death videos on some Western news sites and it is an attempt to answer the following questions: What does the tendency to stage real death to get attention tell us about the place, the unprofessional war movie in the news? What truths do the dying bodies convey in these videos, and how do their truths shape the ways in which death-in-battle is seen in the news? This article discusses the framing of this news by studying three examples of non-professional films: The death of Gaddafi (2011), the beheading of ISIS (2014) and the Syrian civilian victims (2013). These three cases constitute a brief typology of the observation of the flesh and blood of death in the British press, and show how the news bases of these bodies are set up in order to create an emerging combination of rituals of originality. Digital forensics (technical confirmation of death event or narrative framing), and the revitalization of bodies and their truth. The results show that through these two mechanisms, news of death from war is less relevant to the institutional authenticity of the journalist involved and are more related to technical accuracy and emotional intensification. "Taste and decency" as a function of "normalization" adjusts the aggressive images to the cultural sensitivities of the West. Narrative framing validates dead or dying bodies from battle, not only by its informational value but also by its emotional value. While this preserves the ability to see the sanctifier for some deaths and destroys for others denies the universal right to dignity in death for non-Western victims and helps to reproduce the geopolitical relations of power between Western and non-Western peoples.