بازنمايي وجوه فرهنگي - تاريخي طريقت قتالي در گرمسيرات فارس قرون هفتم و هشتم ه.ق براساس تذكره هاي نويافته

Representation of cultural-historical aspects of Qattali sect in the Garmsirat of Fars in the seventh and eighth centuries AH based on newly found Manuscripts

طريقت قتالي توسط «شاه سيف الله قتال» (578-674 ه.) از عرفاي قرن هفتم ه.ق پايه گذاري شده است. همزمان با هجوم هولاكو به بغداد، شاه سيف الله قتال و همراهانش از طريق بصره وارد سواحل خليج فارس شدند.شاه سيف الله قتال به دليل امنيت مسير تجاري كيش، در نواحي پس كرانه اي آن يعني در عمادده استقرار يافت و توانست از اتابكان فارس معافيت مالياتي و با حاكمان لار رابطه محكم ايجاد كند.ميراث فكري و فرهنگي اين طريقت، به صورت تذكره هاي منظوم تحفه القلوب (اثر سيد ابراهيم سيد خليل) و منثور تحفه الراغبين (سيدعلي بن سيد حمدي)، در منطقه جنوب فارس و هرمزگان موجود است. از آن جا كه اين منابع، تا كنون به طور كامل معرفي نشده اند، اين مقاله بر آن است تا با روش توصيفي - تحليلي، وجوه تاريخي- فرهنگي اين طريقت را، با تاكيد بر نسخه هاي خطي نويافته، به عنوان يك مسيله تاريخي، مورد پرسش قرار دهد. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد اين طريقت، از طريق امنيت نواحي خليج فارس بعد از هجوم مغولان توانست جايگاه فكري - فرهنگي مهم به دست آورد

Qattali sect was founded by "Shah Saifullah Qattal" (578-674 AH) one of the mystics of the seventh century AH. Simultaneously with the invasion of Baghdad by Hulagu, Shah Saifullah Qatal and his companions migrated to the shores of the Persian Gulf via Basra. Due to the security of Kishchr('39')s trade route, Shah Saifullah Qattal was established in its post-border areas, namely Emaddeh, and was able to resave tax exempt from Atabaks of Fars and establish a strong relationship with the rulers of Lar. The intellectual and cultural heritage of this sect is available in the region of southern Fars and Hormozgan in the form of poem manuscript called “Tohfat-Al-Qoloub” (by Sayyid Ibrahim Sayyid Khalil) and the prose manuscript called “Tohfat-Al-Rafgebin” (by Sayyid Ali ibn Sayyid Hamdi). Since these sources have not been fully introduced so far, this article intends to question the historical-cultural aspects of this sect as a historical issue, with emphasis on newly found manuscripts, and using descriptive-analytical method. The findings of the research show that after the Mongol invasion, this sect was able to gain an intellectual-cultural status through the security of the Persian Gulf regions and established strong relations with the local rulers of the time.