امكان سنجي تعليق حق هاي آزادي رفت و آمد و دسترسي به اطلاعات در همه گيري كرونا

Feasibility Study of the Derogation of Freedom of Movement and Access to Information Rights in the Corona Pandemic

برخي دولتها به منظور حفظ سلامتي شهروندانشان در همه گيري كرونا، اجراي حق هاي آزادي رفت و آمد و دسترسي به اطلاعات را تعليق كردند. مقاله ي پيش رو با روش توصيفي- تحليلي به اين سوال پاسخ مي دهد كه به لحاظ مقررات بين المللي حقوق بشر، تعليق حق هاي بشري مزبور در همه گيري كرونا به چه نحو امكان پذير است؟ مقياس و شدت همه گيري كرونا، آشكارا آن را به سطح يك وضعيت اضطراري عمومي تهديد كننده ي موجوديت ملت از جمله مطابق با ماده ي 4 ميثاق بين المللي حقوق مدني و سياسي رسانده است و از اين رو به طور بالقوه، امكان تعليق حق هاي مزبور در مقام صيانت از سلامت عمومي مشروط به اعلام وضعيت به ساير دولتها، رعايت اصول ضرورت، تناسب و عدم تبعيض و نيز عدم مغايرت اقدامات تعليقي با ديگر تعهدات بين المللي دولت وجود دارد. البته در عمل، دشوار مي توان از رعايت تمامي اين عناصر توسط دولتها در همه گيري كرونا سخن گفت و وضعيت هر دولت بايد به طور جداگانه بررسي شود. در مجموع دولتهايي كه مشخصا بدون رعايت مفاد ماده ي 4 ميثاق، حق هاي مذكور را تعليق كرده اند، مرتكب تخلف بين المللي شده اند.. بويژه در مورد دولتهايي كه با توجه به شيوع پايين بيماري در آنها، صرفا محدود كردن اين حق هاي بشري به جاي تعليق كفايت مي كرد، مي توان به نقض اصول ضرورت و تناسب اشاره كرد. از منظر بعد زمان بكارگيري اقدامات تعليقي هم به نظر مي رسد تعليق حق آزادي رفت و آمد به عنوان يكي از راه هاي ممكن و معقول در ماه هاي ابتدايي شيوع كرونا بواسطه ي ناشناخته بودن خطرات آن، تا حدود زيادي قابل توجيه باشد

Some states have derogated the freedom of movement and access to information rights in order to protect the health of their citizens during the Corona epidemic. The present article uses a descriptive-analytical approach to answer the question that is it possible to derogate the mentioned human rights in the corona epidemic in accordance with international human rights law? The scale and severity of the corona pandemic has clearly brought it to the level of a state of public emergency. Therefore, potentially, including in the light of citing Article 4 of the International Covenant on Civil and Political Rights, it is possible to derogate those rights as a means of protecting public health. Of course, the validity of the derogation depends on announcing the situation to other states, implementation of the principles of necessity, proportionality, non-discrimination and other obligations under international law. Of course, it is difficult to say that all state has complied with these conditions, and it is necessary to examine the situation of each state separately. In general, states that have specifically derogated their obligations without compliance to above Article, have committed international wrongful act. Violations of the principles of necessity and proportionality can be pointed out, especially in the case of those states that have experienced a low prevalence of the disease and could restrict the mentioned human rights instead of derogating them