مباني، منابع و ابعاد حق تعيين سرنوشت از منظر اسلام

Foundations, Sources and Aspects of the Right to Self-determination in Islam

حق تعيين سرنوشت، به عنوان يك "حق" پوياي بشريت، از مولفه هاي اصيل جامعه انساني، چه در تاريخ روابط بين الملل و چه در عصر حاضر مي باشد؛ اين حق با تكيه بر آزادي انسان همواره تعقل انساني را در گزينش راه درست كمال و رشد براي رسيدن به قرب الهي و نيز قانون حاكم بر آن، به چالش كشيده است. دين مبين اسلام، ضمن معرفي مبناي اين حق كه حقيقتي"فطري-الهي" دارد ، بيان كننده مبناي اصلي حق تعيين سرنوشت با تكيه بر منابع اصيل خود مي باشد . لذا سوال اصلي اين مقاله آن است كه حق تعيين سرنوشت از چه مبنايي برخواسته است ؟ فرض اين مقاله اين است كه تمام منشا حقوق بويژه حق تعييين سرنوشت ، برگرفته از دين مي باشد كه به حكم خلافت انسان به او اعطا شده است ؛ بنابراين ضمن بررسي منابع اين حق كه تبيين كننده مباني آن از جمله توحيد، كرامت انساني، فطرت و مساوات مي باشد ، به بررسي قلمرو و ويژگي و جامعيت حق تعيين سرنوشت پرداخته و نشان ميدهد اين مفهوم در نظام اسلامي به عنوان حق و تكليف اجتماعي همزمان، داراي ابعاد داخلي و بيروني است.

Right to self-determination as a dynamic human “right”, is one of the original elements of human society, in the history of international relations and now. This right challenged humanity in choice right way of perfection and growth to achieve nearness of God by relying the absolute freedom and modern rationality. Islam by introduce the basics of the “right” that has natural and divine nature, expresses the principal basis by relying its original resource. This article assumption is that the origin of all human “rights” especially the right to self-determination is from the religion that gives rights to the man as God’s successor. So it analyses sources of this right and its foundations such as monotheism, human dignity, human nature and equality, also its dominion, features and universality in Islamic approach. The article shows that this concept in Islamic approach is a twin right and obligation and has internal and foreign dimensions.