عنوان مقاله :
بررسي و مقايسه استراتژي هاي توسعه گردشگري مابين ايران و چين از ديدگاه گردشگران
عنوان به زبان ديگر :
Analysis of our tourism development policies and strategic planning between Iran and China
پديد آورندگان :
آبيلي، مريم دانشگاه آزاد اسلامي واحد نجف آباد - گروه مديريت، نجفآباد، ايران , خاني، ناصر دانشگاه آزاد اسلامي واحد نجف آباد - گروه مديريت، نجفآباد، ايران , گىدمكار، امير دانشگاه آزاد اسلامي واحد نجف آباد - گروه جغرافيا، نجف آباد، ايران , بهرامي، مژگان دانشگاه آزاد اسلامي واحد نجف آباد - گروه مديريت، نجفآباد، ايران
كليدواژه :
سياست , توسعه گردشگري , ايران و چين
چكيده فارسي :
سياست هاي گردشگري عبارتاند از آن دسته از تصميمات و اقدامات سطح بالاي گردشگري كه به شدت تحت تأثير سياستهاي كلي و كلان كشور به ويژه در زمينه طراحي و مديريت روابط خارجي قرار دارند. هدف اين پژوهش بررسي مقايسه سياستها وبرنامه ريزي استراتژيك توسعه گردشگري ما بين ايران وچين بود. روش پژوهش حاضر علي- مقايسهاي بود. جامعه آماري شامل گردشگران ايران و چين بودند كه به شيوه تصادفي 384 نفر انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه محقق ساخته سياستهاي گردشگري بود كه روايي پرسشنامه بااستفاده از آلفاي كرونباخ 0/78 بود.دادهها با استفاده از نرمافزار spss و با استفاده از آزمون t مورد تجريه و تحليل قرار گرفتند. نتايج تجزيه و تحليل دادهها نشان داد بين تماممؤلفههاي تاثيرگذار در زمينه توسعه گردشگري بين ايران وچين تفاوت معناداري وجود دارد وكشور چين نسبت به ايران نسبت به سياستهاي گردشگري در وضعيت بهتري قرار داشت. با سطح معناداري كمتر از 0/05 فرضيات پژوهش تاييد شد و كشور چين از لحاظ وضعيت تبليغات، هزينهها ونحوه پرداخت، تسهيلات خصوصي وعمومي، تصوير ذهني گردشگران از مقصد، سياستگذاري و سياست جهاني در وضعيت بهتري قرار داشت.
چكيده لاتين :
Tourism policies are those decisions and actions of high level of tourism that are strongly influenced by the general and macro policies of the country, especially in the field of design and management of foreign relations. The purpose of this study was to compare our tourism development policies and strategic planning between Iran and China. The method of the present study was causal-comparative. The statistical population included tourists from Iran and China who were randomly selected 384 people. The instrument used was a researcher-made tourism policy questionnaire with a Cronbach's alpha of 0.78. Data were analyzed using SPSS software and t-test. The results of data analysis showed that there is a significant difference between all components influencing tourism development between Iran and China. China was better off than Iran in terms of tourism policy. With a significance level of less than 0.05, the research hypotheses were confirmed and China was in a better position in terms of advertising status, costs and methods of payment, private and public facilities, tourists' mental image of the destination, policy-making and world politics.
عنوان نشريه :
جغرافيا (برنامه ريزي منطقه اي)