پويانمايي تلويزيوني در ايران: به سوي مدلي براي سياست گذاري از توصيف مسئله تا تجويز راهكار

TV Animation in Iran: toward a Policy-Making Model from Problem Description to Solution

ادبيات صنايع خلاق يكي از الگوهاي پيشرو در سياست گذاري فرهنگي و اقتصاد فرهنگ در دنيا است كه تقريباً از ابتداي قرن حاضر در كشور هاي مختلف دنيا توسط دولت ها و ديگر كنشگران سياستي در حوزه فرهنگ در حال اجرا است. پويانمايي به عنوان يكي از قالب هاي رسانه اي پردرآمد بيش ازپيش مورد توجه سياست گذاران واقع شده است. اما در كشور ما در قدم اول، براي طراحي و اجراي هرگونه سياست و تصميم سياستي، نياز به شناخت دقيق از وضعيت كنوني براي دستيابي به شرايط مطلوب احساس مي شود. اين پژوهش براي نيل به اين مهم، به صورت بندي دقيق و علمي از مسائل سياستي و راهكار هاي ممكن دستيابي به شرايط مطلوب توليد انبوه پويانمايي تلويزيوني در ايران از طريق مصاحبه با خبرگان اين عرصه و تحليل مضمون آن، پرداخته است. در نتايج اين تحقيق در جستجوي عوامل بازدارنده و موانع پيشرفت پويانمايي به سه مؤلفه اصلي دست يافتيم؛ از يك سو اشتباهات و ضعف هاي سياست گذاران و مديران اين عرصه باعث ايجاد آفت ها و بروز مسائلي شده، و از سوي ديگر توليدكنندگان و ديگر كنشگران خصوصي نيز دچار ضعف هاي بنيادين هستند كه توانايي و قوت رشد را از دست داده اند، و همچنين عوامل ساختاري كه ريشه در فرهنگ و ساختارهاي اجتماعي دارند نيز مزيد بر علت شده است. راهكارهاي ارائه شده توسط نخبگان به 6 دسته اصلي با عنوان هاي ايجاد متولي كلان، بازار آزاد، اصلاح نظام آموزشي، پژوهش و ايجاد شتاب دهنده ها دسته بندي شدند كه در نهايت، اين تحقيق مدلي مطلوب براي سياست گذاري پويانمايي تلويزيوني در ايران با استفاده از نكات ارائه شده در مصاحبه ها ارائه كرده است.

“Creative industries” literature is one of the pioneer models in the world's cultural policy- making and culture economics being developed by governments and other policy agencies since approximately the beginning of the current century. As a lucrative and efficient media type, animation has increasingly impressed the policymakers. To achieve the ideal situation in Iran, it is necessary to have a holistic and precise view of the current situation before starting any planning or formulating policies. This research, therefore, has dealt with the issue of mass producing animation in Iran at a global scale through a scholarly method by interviewing different actors and agencies in Iranian animation industry followed up with their theme analysis. The results show that there are three major obstacles that prevent the development of Iranian animation industry, namely governmental, promoters’ and structural factors. The solutions are categorized in six basic groups: forming a macro-supervisory organization, creating a free market, reforming the educational system, conducting research, and developing accelerators. Eventually, an ideal model of policy-making in television animation production has been presented.