بررسي وضعيت زيست‌پذيري شهري در مناطق شهري از ديدگاه شهروندان (مطالعه موردي: مناطق هشت‌گانه كلان‌شهر كرمانشاه)

امروزه، رشد جمعيت شهري و مشكلات متعدد شهرها، توجه به كيفيت زندگي و نيازهاي شهروندان را حياتي كرده است. رويكرد زيست‌پذيري با شناسايي عوامل مؤثر بر ناپايداري توسعه شهري، راهكار مناسبي براي بهبود كيفيت زندگي شهروندان و بهبود شرايط موجود مي‌باشد. در اين راستا هدف پژوهش حاضر، بررسي وضعيت زيست‌پذيري شهري از ديدگاه شهروندان در مناطق هشت‌گانه كلان‌شهر كرمانشاه است. ابزار اوليه پژوهش، پرسش‌نامه مي‌باشد كه براي تعيين روايي و پايايي آن، از نظر خبرگان و آلفاي كرونباخ بهره گرفته شد. به‌منظور تجزيه‌وتحليل داده‌ها از نرم‌افزار SPSS نسخه 21 و Excel و آزمون‌هاي آماري استفاده گرديد. با توجه به اينكه متغيرهاي تحقيق از توزيع نرمال، پيروي مي‌كردند از آزمون‌هاي آماري پارامتريك براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها استفاده شد. در واقع وضعيت ابعاد سه‌گانه زيست‌پذيري (اجتماعيفرهنگي، اقتصادي، محيط‌زيستي) با استفاده از آزمون T تك‌نمونه‌اي تعيين گرديد. از ديدگاه شهروندان كرمانشاهي، وضعيت زيست‌پذيري تمام مناطق غير از منطقه چهار، پايينتر از حد متوسط و نامطلوب بوده است. ميزان زيست‌پذيري كلي در مناطق هشت‌گانه كرمانشاه به ترتيب: منطقه چهار منطقه هفت منطقه پنج منطقه يك منطقه شش منطقه دو منطقه هشت منطقه سه بوده است. بررسي ابعاد سه‌گانه زيست‌پذيري نشان داد كه بُعد اجتماعي فرهنگي نسبت به ابعاد، وضعيت بهتري را دارد اما ابعاد اقتصادي و محيط‌زيستي، پايين‌تر از حد متوسط و داراي وضعيت نامطلوبي بودند.