نقش ميانجي بي تفاوتي سازماني در رابطه ميان فلات زدگي شغلي با سلامت اداري كاركنان ادارات آموزش و پرورش شهر تبريز

منابع انساني وفادار و سازگار با اهداف و ارزش‌هاي سازماني كه فراتر از وظايف مقرر در شرح شغل خود فعاليت كند، عامل مهمي در اثربخشي سازماني است. پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه ميان فلات زدگي شغلي با سلامت اداري كاركنان با نقش ميانجي بي‌تفاوتي سازماني انجام شد. روش تحقيق توصيفيهمبستگي بود. جامعه آماري همه كاركنان ادارات آموزش‌وپرورش شهر تبريز بودند كه بر اساس جدول كرجسي و مورگان تعداد 245 نفر به‌عنوان نمونه مورد مطالعه به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. در تحقيق حاضر از پرسشنامه‌هاي استاندارد فلات زدگي شغلي تامي و همكاران (1999)، بي‌تفاوتي سازماني دانايي‌فرد و همكاران (1389) و سلامت اداري هوي و فيلدمن (1996) استفاده شد كه روايي آن‌ها توسط صاحب‌نظران دانشگاهي مورد تأييد قرار گرفت و پايايي آن‌ها نيز از طريق آزمون ضريب آلفاي كرونباخ براي متغيرهاي بي‌تفاوتي سازماني فلات زدگي شغلي و سلامت اداري به ترتيب 0.93، 0.75 و 0.96 به دست آمد و مورد تأييد قرار گرفت. به‌منظور تحليل داده‌ها از تكنيك معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار آماري Lisrel و نيز نرم‌افزار آماري Soss26 استفاده شد. يافته‌هاي كمّي حاصل از آزمون فرضيه پژوهش نشان داد كه ميان فلات زدگي شغلي و بي‌تفاوتي سازماني با سلامت اداري كاركنان رابطه منفي و معناداري وجود دارد و بي‌تفاوتي سازماني در رابطه ميان زدگي شغلي با سلامت اداري نقش ميانجي داشته است.