رابطه مهارت‌هاي ارتباطي معلمان با بهزيستي تحصيلي دانش آموزان با تأكيد بر نقش ميانجي سازگاري تحصيلي در مدارس دخترانه متوسطه اول شهرستان كاشمر

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه مهارت‌هاي ارتباطي معلمان با بهزيستي تحصيلي با تأكيد بر نقش ميانجي سازگاري تحصيلي دانش آموزان انجام شد. روش تحقيق توصيفيپيمايشي بود. جامعه آماري پژوهش معلمان و دانش آموزان مدارس دخترانه متوسطه اول شهرستان كاشمر بودند كه تعداد 143 نفر معلم بر اساس جدول كرجسي و مورگان و به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده و تعداد 371 دانش‌آموز به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي به‌عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. در تحقيق حاضر از پرسشنامه‌هاي بهزيستي تحصيلي پيترنين و همكاران (2014)، سازگاري تحصيلي بيكر و سرياك (1984) و مهارت‌هاي ارتباطي معلمان كوئين دام (2004) استفاده شدكه روايي آن‌ها توسط صاحب‌نظران دانشگاهي مورد تأييد قرار گرفت و پايايي آن‌ها نيز از طريق آزمون ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب 0.76، 0.89 و 0.72 به دست آمد و مورد تأييد قرار گرفت. به‌منظور تحليل داده‌ها از تكنيك معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار آماري Lisrel و نيز نرم‌افزار آماري Spss26 استفاده شد. يافته‌هاي كمّي حاصل از آزمون فرضيه پژوهش نشان داد كه ميان مهارت‌هاي ارتباطي معلمان و سازگاري تحصيلي و بهزيستي تحصيلي دانش آموزان رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. ميان سازگاري تحصيلي دانش آموزان با بهزيستي تحصيلي آن‌ها رابطه مثبت و معناداري وجود دارد و سازگاري تحصيلي در رابطه ميان مهارت‌هاي ارتباطي معلمان با بهزيستي تحصيلي دانش آموزان نقش ميانجي داشته است.