تبيين اثرات حكمروايي مطلوب شهري بر تاب آوري اجتماعي شهروندان در برابر اپيدمي كوويد19- (مطالعه موردي: شهر تبريز)

اجراي اصول حكمروايي مطلوب شهري موجب ارتقا بخشي تاب‌آوري اجتماعي شهروندان مي‌شود. با شيوع بيماري كوويد19 در سطح جهان و همچنين شهرهاي ايران ازجمله تبريز وضعيت ويژه‌اي پديد آمده است. براي مديريت اين بحران و همچنين ارتقاي تاب‌آوري اجتماعي شهروندان در برابر مخاطرات كوويد19 به‌كارگيري اصول حكمروايي مطلوب شهري توسط مديريت شهري تبريز ضرورت دارد. هدف پژوهش حاضر نيز تحليل تأثير مؤلفه‌هاي حكمروايي مطلوب شهري بر ارتقاي تاب‌آوري اجتماعي شهروندان در برابر مخاطرات كوويد19 در شهر تبريز است تا ضمن شناسايي مؤلفه‌هاي تأثيرگذار در ارتقا يا كاهش تاب‌آوري اجتماعي شهروندان، راهكارهاي عملي براي بهبود مديريت شهري جهت مقابله با كوويد19 در شهر تبريز ارائه شود. پژوهش حاضر ازنظر هدف از نوع كاربردي و ازنظر ماهيت و روش پژوهش از نوع تركيبي كيفيكمّي است. بخش كيفي شامل شناسايي مؤلفه‌هاي تأثيرگذار حكمروايي مطلوب شهري بر تاب‌آوري اجتماعي شهروندان در برابر مخاطرات كوويد19 در شهر تبريز از طريق بررسي مباني نظري و تئوريك پژوهش و انجام تحليل دلفي با مشاركت 15 متخصص رشته برنامه‌ريزي شهري در دانشگاه‌ها و مراكز پژوهشي به‌عنوان اعضاي پانل است. در بخش كمّي با استفاده از مدل تحليل معادلات ساختاري و روش تحليل مسير در نرم‌افزار PLS نوع مؤلفه‌ها با توجه به اثرگذاري و اثرپذيري بر ساير مؤلفه‌ها مشخص‌شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه مؤلفه مشاركت با ضريب 0.396، مؤلفه مسئوليت‌پذيري با ضريب 0.395 و مؤلفه پاسخگويي با ضريب 0.355 بيشترين تأثير را در ارتقاي تاب‌آوري اجتماعي شهروندان در برابر كوويد19 در شهر تبريز دارند. همچنين مؤلفه عدالت با ضريب 0.228 و مؤلفه اجماع پذيري با وزن 0.253 كم‌ترين تأثير را در ارتقاي تاب‌آوري اجتماعي شهروندان دارند.