تحليل كيفيت زندگي شهري در محلات شهري با تأكيد بر رويكردهاي روش‌شناسي تطبيقي مكاني مطالعه موردي منطقه 6 تهران

امروزه با رشد روزافزون جمعيت و گسترش شهرها، ارزيابي كيفيت زندگي شهري از اهميت بالايي برخوردار است. اين ارزيابي‌ها به سازمان‌ها و مديران شهري چشم‌انداز مناسبي را جهت تدوين برنامه‌هاي آتي و تخصيص هزينه كرد بودجه‌ها را مي‌دهد. دراين‌بين روش‌هاي مختلفي جهت ارزيابي كيفيت زندگي شهري وجود دارد كه از ميان آن‌ها روش استفاده تركيبي از تحليل تصميم‌گيري چندمعياره مي‌تواند ارزيابي كيفيت زندگي شهري را باقابليت‌هاي منحصربه‌فرد و تكميل سيستم‌هاي اطلاعات جغرافيايي (GIS) ارائه دهد. در اين پژوهش از روش OWA كه يكي از روش‌هاي مهم تصميم‌گيري چند معياره است با دو رويكرد محلي و سراسري در سه درجه ريسك‌پذيري 0.3، 0.5، 0.7، تغيير اندازه پيكسل به 30،15 و 60 متر و استفاده از فيلترهاي 3*3،5*5 و 7*7 باهدف ارزيابي كيفيت زندگي شهري استفاده شد. بررسي‌ها روي شش محله شامل: انقلاب اسلامي، وليعصر، دانشگاه تهران، قائم‌مقام، بهجت‌آباد و پارك لاله و لايه‌هاي آلودگي هوا، ترافيك، دسترسي به خدمات سلامت، كيفيت پياده‌رو، دسترسي به فضاي سبز و تراكم_ جمعيت نشان داد به‌كارگيري رويكرد محلي و سراسري، تغيير در اندازه پيكسل و درجات مختلف ريسك‌پذيري مي‌تواند هركدام به‌صورت توأم و يا جداگانه تأثير مستقيم و بسيار زيادي بر نتايج كار بگذارد. به‌طوري‌كه با تغيير هركدام از موارد ضمن تغيير قابل‌توجه در مساحت طبقه‌بندي در بسياري از موارد، رتبه مناطق هم دچار تغيير شد. در بررسي رويكردهاي مختلف استفاده از درجه ريسك‌پذيري 0.7 و اندازه پيكسل 30 و 60 با فيلتر 5*5 نتايج بهتري را نسبت به ارزيابي‌هاي ميداني به همراه داشته است. بنابراين با توجه به حساسيت بالاي متغيرهاي بيان‌شده و تأثير مستقيم وزن هر لايه، بايد دقت بالايي در انتخاب متغيرها و وزن دهي كارشناسان صورت گيرد.