تاب‌آوري مجموعه‌هاي شهري از طريق مكان‌يابي و رتبه‌بندي ايستگاه‌هاي آتش‌نشاني (مورد پژوهي: منطقه 10 تهران)

تاب‌آوري ميزان مقاومت سيستم‌ها و توانايي آن‌ها در تحمل تغيير و ظرفيت برگشت به تعادل پس از سانحه است. ازجمله شاخص‌هاي ابعاد اجتماعي و سازماني و نهادي تاب‌آوري، سرعت پاسخگويي به‌موقع است. ايستگاه‌هاي آتش‌نشاني به‌عنوان يكي از مهم‌ترين مراكز خدمات‌رساني در شرايط بحراني با افزايش سرعت خدمات‌رساني و پاسخگويي نقش مؤثري در افزايش ايمني و تاب‌آوري دارند. در اين پژوهش كه با هدف افزايش سرعت پاسخگويي حين بحران از طريق مكان‌يابي و رتبه‌بندي ايستگاه‌هاي آتش‌نشاني در منطقه 10 تهران صورت گرفته است، از دوازده شاخص جهت رتبه‌بندي يازده ايستگاه پيشنهادي استفاده شده است. روش پژوهش توصيفي تحليلي با هدف كاربردي است و از روش تاپسيس فازي جهت اولويت‌بندي مكان پيشنهادي ايستگاه‌ها استفاده شده است. نظرات خبرگان آتش‌نشاني نشان مي‌دهد از ميان معيارهاي مورداستفاده، معيارهاي دسترسي، همجواري و ترافيك بيشترين ميزان اهميت را دارا مي‌باشند و نتايج حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد ايستگاه حائز رتبه اول در معيارهاي فوق بيشينه مقدار و ايستگاه رتبه آخر داراي كمترين مقدار در معيار عرض معبر بوده است و به دليل قرارگيري بر روي مرز محدوده موردبررسي و در نتيجه داشتن مقادير كم در معيارهاي با اهميت از منظر خبرگان، رتبه آخر را كسب نموده است. همچنين نتايج رتبه‌بندي نشان مي‌دهد ايستگاه 85 آتش‌نشاني (ايستگاه موجود) در نقطه استقرار مناسبي قرار دارد اما ايستگاه 8 آتش‌نشاني (ايستگاه موجود) در مكان بهينه استقرار ندارد كه اين امر بر ايمني مناطق تحت پوشش و كاهش سرعت پاسخگويي و در نتيجه كاهش تاب‌آوري اثرگذار است.